De eerste avontuurlijke dagen..

Zondagavond 7 april. Studio sport Eredivisie is afgelopen, studio voetbal nog bezig denk ik. Het is totaal niet bij mij aan de orde, natuurlijk weet ik dat Ajax kampioen wordt en alle promovendussen erin blijven, zelfs het buitenlandse voetbal flitst nog even voorbij. Het is toch allemaal minder belangrijk, want niemand hier is er verder in geïnteresseerd en ik ben ook met andere dingen bezig. De zondagavond bestond uit het contact met het thuisfront en het reisverslag online zetten. Dat gebeurde niet door mij deze keer, maar Sharon kreeg foto's toegestuurd en heeft alles overgetypt, briljant en toch ook wel lief! Vanaf nu dus mijn verhalen op de telefoon typen, want dan kan ik ze zelf online zetten als het goed is. We gingen laat eten, een uur of 8 denk ik. Na het eten heerlijk nagepraat over alles wat je kan bedenken. Gewoon echt gezellig met z'n vieren om een tafel, alsof je in een Nederlandse huiskamer zit. Tijdens het gesprek zeg ik nog:"hebben jullie die al gezien"? De situatie is als volgt, wij zitten een meter of twee buiten het huisje aan een picknicktafel en in de deuropening een mooie rat. Wat verwacht je dat er gebeurd, meisjes gillen, springen op tafel. Werkelijke reactie:"oh ja die heb ik al eens eerder gezien" iemand klapt in zijn handen en de rat rent naar binnen. "Hè balen, hij had naar buiten moeten gaan". Zo'n reactie kan je bijna alleen maar bij Wildlife en buitenmensen hebben, schitterend rustig, want het is maar een rat en je weet dat ze er zijn. Om half 11 pas terug naar mijn eigen hutje. Nog wat blaren doorgeprikt en mijn tanden gepoetst. Morgen dus mee met werknemers die het leukste werk gaan doen, tenminste, dat wat ik kan kiezen. Eind van de middag staat er een hardloop rondje op het programma, waar dan? Nou, om het gebied wat het uitzicht is vanaf het uitzichtpunt. Ongeveer 5 kilometer en natuurlijk de perfecte omgeving. Vandaag nog wat statistieken gezien van geschatte populaties. Er is dus een kleine kans dat we één van de 20 tot 40 luipaarden in dit gebied tegenkomen. Mocht die aanvallen, dan is dit mijn laatste verslag geweest en ben ik heel perfect in het harnas gestorven. Terwijl ik mijn twee leukste dingen in mijn leven deed, in de breedste zin dan, sporten en met Wildlife bezig zijn. Liever zie ik het in de toekomst in een andere context, dus ik zorg dat ik terugkom na het rondje. Als het natuurlijk al zover komt dat we ook echt gaan.

Heerlijk geslapen vannacht, de blaren op mijn handen zijn een beetje herstelt, tas inpakken voor wat voor werk vandaag ook. Om 7 uur een poging voor de douche maar helaas, geen water. Bastiaan had het gisteren gezegd tegen de werknemers, maar wie weet zijn ze later. Snel naar de dames toe en een kom met Coco pops en melk naar binnen gewerkt. Dan komt er iemand aanlopen die verteld dat mijn douche klaar staat. Snel terug naar mijn huisje en binnen 5 minuten sta ik weer buiten. Deze ochtend zou ik met bastiaan op pad gaan met de auto, maar zover kwam het niet want degene met wie bastiaan een afspraak had kwam niet opdagen. Ik ging mee naar de anti-stropers en kreeg daar een boek met alle informatie over de gepakte mensen afgelopen jaren. Een grote chaos en onoverzichtelijk, aan mij de taak er wat van te maken. Met het grote boek en mijn laptop weer gaan zitten bij mijn favoriete plekje, het uitzichtpunt. Best interessant om te lezen hoeveel mensen er opgepakt zijn, wat ze bij zich hadden aan geweren, messen, vallen en netten. De meeste van deze stropers zijn op zoek naar klein wild, waar ze vlees van kunnen halen. Puku's zijn voornamelijk doelwit. Na hier een mooie opzet van te hebben gemaakt in excel was het tijd voor de pauze om 12 uur. Van mijn broodjes de schimmelrandjes afgehaald en appeltjes gesneden om erbij te eten. Ja zo gaat dat hier =p Brood gaat schimmelen en moet toch zeker een maand mee. Toch zit ik eraan te denken om vaker voor de Coco pops te gaan. Na de lunch had ik nog een uur pauze over. Normaal is de pauze 1,5 uur maar vandaag ging ik om 2 uur pas weer op pad. Ik ging mijn tijd lekker in de uitkijktoren doorbrengen. Kijkend naar het mooie uitzicht, een zak Engelse drop etend, wat krachtoefeningen en wat dieren spottend ging de tijd voorbij.

Om twee uur op pad met Linsey en een scout. We liepen een vierkant van in totaal 8km en voordat we daaraan begonnen ook nog 2km. Het was lekker weer, overhemd ging in de tas en met lange broek en t-shirt gingen we op pad. Het eerste wat we tegenkwamen was een sitatunga, een soort puku maar dan zeldzaam. De kans om olifanten te zien is groter dan sitatunga's vertelde bastiaan later. Doe mij de volgende keer dan maar olifanten! :) Ook is het niet zo dat we dan heel lang naar de sitatunga kunnen kijken, ik spotte hem namelijk tussen de bomen door, maar op dat moment had de sitatunga zelf ook door dat hij was gezien en met een paar mooie sprongen verdween hij uit zicht. Geen foto kunnen maken helaas, maar ook dat heeft wel iets. Dieren die je niet vaak ziet en snel uit beeld verdwijnen, maak daar maar eens een foto van. Ik zal de komende maanden mijn best doen er één op de foto te krijgen. Als dat niet lukt, moet ik Google adviseren. We staken dwars door het gebied heen en liepen echt in the middle of nowhere, mooi hoor. Na hier en daar nog wat kleine dieren te hebben gevonden vertelde de scout dat we wel achter hem moesten blijven, indien er namelijk iets gevaarlijks was moest hij vooraan staan. Met zijn geweer in zijn hand liepen we verder, ik hoop op de mooiste dingen, zoals olifanten, luipaarden of buffels. Daaraan denkend lopen we door met onze gps in onze hand. Ineens stopt de scout en ik loop hem bijna omver, "back back back" roept hij. Wij snel een paar passen achteruit, maar waarvoor dan? Nou onze goedoplettende scout had 4 meter voor onze neus een slang gezien. Een serieuze grote (gevaarlijke), Mamba! Hij was niet heel goed te zien omdat we echt niet in de buurt mochten komen. Van een afstand kon ik een foto maken van een deel van zijn lichaam. Bastiaan, die meteen enthousiast wordt als het over slangen gaat bevestigde later dat het inderdaad een Mamba was. Een klein stukje verder liep ik in het zoveelste spinnenweb, maar nu zat er een spin echt nauwelijks verwijderd van mijn hoofd, ongeveer 5 cm groot. Dan pakt Robert zijn camera en zegt hij met een lach op zijn gezicht tegen de scout, "just make a picture". Verder kwamen we niet veel meer tegen, maar aan het einde nog een groep puku's met een mannetje op wacht, ook een mooie foto kunnen maken =D terug bij het kamp, na een snelle koude douche, met de meiden en bastiaan even foto's gekeken. Ze waren enthousiast over mijn geschoten plaatjes, toch leuk om te horen! Avondmaal werd weer verzorgd door een van de meiden, goed gevuld plof ik neer op een van de bedden van de meiden. Het is leuk om ze zo nu en dan te zien bellen, staan ze echt met oortjes in en starend naar het raam tegen een telefoon te praten. Haha gelukkig weten wij dat dit de enige methode is voor bereik, maar voor buitenstaanders ziet het er waarschijnlijk hilarisch uit. Ik ben nu officieel een week onderweg. Het voelt alsof ik al veel langer weg ben van huis, de vele ervaringen werken zeker mee aan dat gevoel. Inmiddels een paar foto's bij de reisverslagen weten toe te voegen. Ik doe mijn best om jullie buiten die oneindig lange verhalen ook alvast wat beelden te laten zien, want het blijft hier erg mooi! Voor tien uur lig ik al te slapen, dit keer helemaal alleen want de gekko's hebben zich voor de eerste keer niet laten zien.
'S ochtends om iets voor 7 uur hoor ik dat mijn douche gevuld wordt. Even een korte workout en snel onder de douche. Vandaag hoor ik dat mee mag met de anti-stropers en bastiaan, er is het vermoeden dat er ergens een visserskamp is en die gaan we checken. De boot wordt op de auto geladen, snel wat extra eten en drinken meenemen voor onderweg, want we zullen niet tijdens lunchtijd terug zijn. Ik mag helaas niet helemaal tot aan het verwachte kamp mee, maar zal moeten wachten bij de auto als de rest te voet of met de boot verder gaat. Het is best logisch, want je weet nooit wat je daar aantreft. Het is ongeveer 9 uur als we vertrekken, er staat een fris windje en het is licht bewolkt. In de auto zijn nog twee zitplaatsen, bastiaan een scout nemen daar plaats, de andere 3 scouts en ik gaan op de boot zitten, genieten zeg tijdens de rit van bijna een uur. We zien helaas alleen een buizerd, maar verder is de rit toch erg leuk. Continu wegduiken voor takken, spinnenwebben enz, ondertussen nog om je heen kijken want je weet nooit wat je kan vinden. Als de auto stilgezet is gaan de anderen richting het water, ik moet wachten en maak wat foto's van allerlei soorten vlinders hier. Na een half uur rijden we verder naar een ander punt, ook hier gaan alle anderen weer weg. Ik loop wat rond in de buurt van de auto en zoek de grootste boom uit die ook te beklimmen is. Een paar minuten later zit ik in de top van deze boom. Wat een uitzicht zeg! Echt even heerlijk genieten. Foto maken en ook met mijn telefoon een foto, die kunnen namelijk makkelijker worden toegevoegd aan waarbenjij, maar vlak voor ik die foto maak krijg ik ineens berichtjes binnen. Haha grappig, nergens bereik en bovenin de boom direct, vaker in bomen klimmen denk ik maar =p direct een berichtje van Sharon, even kort bij kunnen praten en een paar foto's doorgestuurd, die konden meteen door naar de reisverslagen. Een tijdje gestaan en toen ging mijn voet slapen, paar meter lager lekker gaan zitten op een tak en gewacht op de anderen. Helaas geen stropers gevonden, aan de andere kant is dat ook weer een goed teken! We reden terug naar het kamp, onderweg maakte we iets mee, ongelooflijk wat bijzonder! Druppeltjes regen :p nog niet meegemaakt en zowaar vielen er een paar hele kleine druppeltjes uit de hemel. Terug bij het kamp spotte ik de visarend opnieuw, helaas zit deze steeds te ver weg voor een goede foto... Na wat verse popcorn te hebben gegeten bij de meiden moet ik teruglopen naar mijn huisje, door de regen!!! Inmiddels komt het hier met bakken uit de lucht, betekent dat ik de firebreaks nog iets langer zal moeten uitstellen denk ik. Gelukkig zijn er genoeg andere leuke dingen te doen in het park. Het blijft de rest van de avond regenen, maar ik zit toch lekker droog binnen. Na het avondeten met ik behoorlijk moe, eigenlijk stoor ik mij best erg aan mijn keel, slikken doet pijn, dus zowel eten als drinken voelt niet fijn. Hopen dat het snel overgaat. Ik ga terug naar mijn huisje en ga op bed liggen, niet veel later doe ik het licht uit en ga ik slapen, het is nog niet eens half 10!