De weken gaan snel met lange werkdagen, 7,5 weken
Blijf op de hoogte en volg Robert
26 Juni 2014 | Zambia, Kasanka
Vrijdag 20 juni,
De ochtend verliep wat rommelig, het positieve is dat mijn duim toch open is gegaan en er al beter uit ziet, logisch want erger kon niet. Verder was het eerste probleem dat Robin en ik de auto ergens in het park hadden moeten achterlaten omdat hij het niet meer deed. Toen we de auto simpel repareerde en terugbrachten en er met onze Franse dames afspraken waren gemaakt gingen we op pad. Rondom wat meertjes en wat graslanden gingen we early-burnen, wauw wat was dat gaaf zeg! De vlammen waren meters hoog en het vuur verspreidde zich razendsnel over de grasvlakte. Alles ging goed en we eindigde met de auto bij een groot open stuk grasland. Ik ging in de achterbak van de auto zitten en terwijl Robin reed brandde ik al het gras vanuit de auto, resultaat was een echte vuurzee! Bij terugkomst meteen met de Franse mee als soort van gids, geen lunch dus, we reden door een heel stuk van het park. We zagen sitatunga's, puku's, warthogs en zo nu en dan gooiden we een lucifer in het gras om een brand te startten. Na deze heerlijke rit waren we laat terug in Wasa en daar was het nog geen half uur later druk en pech. Ik had druk overleg met Bastiaan over een workshop burning voor morgen en als ik terugkom bij mijn telefoon blijkt hij gevallen en mijn hele scherm vol met barsten.... Die avond keek ik in het inmiddels lege huis van Ernst voetbal en alweer geluk, want er werd bij Frankrijk-Zwitserland maar liefst 7x gescoord!
Zaterdag 21 juni,
De dag waarop het bijna mis ging! Rond zeven uur moet ik ineens vanalles gaan regelen voor de workshop die wordt gegeven over branden in het park en tot acht uur was het letterlijk rennen. Toen in de auto en met +/-20 geïnteresseerde gingen we hier en daar wat early-burnen. Het was geweldig om te zien, sommige locals hadden überhaupt nog nooit wilde dieren gezien en zeker niet door een verrekijker! Rond 12 uur reden we richting de lunch en ineens, op een onverwachte plaats was er een grote brand vlak bij Chinyangale en het bat-forrest. Dat is een prachtig open stuk grasland met bijzondere Mushitu plukken (soort van dichtbegroeid bos met mooie varens enz) erin en daarnaast dus het bos waar in november 10miljoen bats te vinden zijn! Via de radio riep ik mensen bij elkaar en het voelde een beetje als wachten op een oorlog. Samen met Frank en 8 lokale jongens gingen we het vuur te lijf. Met takken uitslaan, met water blussen en het vuur afremmen en stoppen waar mogelijk. Het was echt keihard werken maar achteraf heel gaaf want we hebben overal het vuur weten tegen te houden, kan ik nog steeds mijn ouders deze mooie plek laten zien =D. Alweer geen lunch vandaag, dus uitgehongerd kwam ik net voor 18 uur aan in Wasa. We aten snel wat en Robin maakte voor ons zessen macaroni. Na het eten ging ik al langzaam wat spullen verhuizen en ik kwam zelfs nog twee uilen tegen in Wasa. Vanaf 20.45 keek ik naar Duitsland-Ghana, ook weer een goede keuze. De wedstrijden die ik nu heb gezien eindigde in 5-1, 4-0, 2-3, 5-2 en 2-2. Ik legde mijn matje op de grond en met voetbal als slaapverwekker viel ik in slaap. De afgelopen vier dagen heb ik meer dan45 uur gewerkt, dus het wordt tijd voor een rustigere dag.
Zondag 22 juli,
Zoals gehoopt een rustigere dag. In de ochtend gingen de Fransen weg en ik ging samen met Robin al onze spullen verhuizen. Daar waren we lang mee bezig, maar we zitten nu in een huisje waar alles beter is. Drie slaapkamers, twee badkamers, vier pit gasfornuis, soort van woonkamer, een televisie(!) en nog meer. Tussendoor nog weggeweest en gekeken bij een groep gieren en later vonden we ook nog een skelet van een pas overleden baviaan. De Fransen kwamen blij terug want ze hebben dan 'eindelijk' olifanten gezien! Terwijl de Fransen eten gingen klaarmaken kwamen er zo nu en dan wat Zambianen binnen want vandaag waren ze allemaal uitgenodigd om België-Rusland te komen kijken. Uiteindelijk zaten we met 11 locals te kijken en ik deelde volop koekjes uit en liet iedereen een uitslag voorspellen. Dan maakt het niet uit dat het 'maar' 1-0 was want het was heel gezellig en morgen komt iedereen weer langs voor Nederland-Chili! De rest van de avond werkte ik nog iets en ruimde we het huis nog iets verder op. Voor tien uur verdween iedereen al naar bed en rond half twaalf was het ook bedtijd voor mij.
Maandag 23 juli,
Vanochtend vroeg opgestaan, best wel lekker geslapen op de grond in de huiskamer. Ik ging de afwas drogen, wat opruimen in huis en nu lijkt het relatief gezien een 'normaal' Nederlands huis. Wat nog wel grappig is is dat elke Zambiaan bijna niet geloofd dat ik ook in het huis slaap, want er slapen al 6 meiden in. Ze weten natuurlijk niet dat ik geboren ben voor het geluk =p maar ik heb gewoon keurig mijn eigen kamer, maar zelfs dat schijnt hier apart te zijn. Deze ochtend kwamen de teams van Luckson en Blackson weer terug en we gaan maar snel de firebreak rondom Chinyangale slashen want die kan zomaar hard nodig zijn. De hele ochtend was ik aan het rijden, team afzetten, scouts wegbrengen, nieuwe team ophalen, ander iemand afzetten, nieuwe team afzetten, spullen brengen enz. Tijdens de lunch waren Kim en Robin foto's aan het maken samen met de werknemers. Na een portie Inshima (ja na 11 weken ben ik erachter dat je het zo schrijft) ging iedereen rusten en ik deed wat laptopwerk. Na de lunch gingen we weer doorslashen en ik zorg ervoor dat ze zo hard mogelijk werken. Tussen beide teams heen en weer lopen en je ziet gewoon dat als je aan komt lopen 50% werkt, als ze je dan zien en je komt aangelopen werken ze allemaal =p veel heen en weer gelopen dus en tussendoor data op mijn laptop verwerkt en allemaal vragen op papier gezet. Terug in Wasa was het klaarmaken van de kamer, eitjes koken, limonade maken en niet veel later zaten er 16 man naar de wedstrijd te kijken. Het was erg gezellig en zelfs nu was er een prijs voor het gokken van de uitslag. De Fransen slapen in Pontoon en het is Kim haar laatste nacht hier, dus het zal rustig zijn als de Fransen blijven kamperen.
Dinsdag 24 juni,
Vanochtend iets te vroeg op, ik begin moe te raken door de lange werkdagen. Ik ging opruimen, laatste spullen verhuizen en Kim uitzwaaien. Het huis is groter maar langzaam aan komen er minder mensen in, heeft ook zeker voordelen. De plannen die Robin en ik hadden werden omgegooid want Frank ging mee het veld in en we gingen firebreaks uitbranden maar combineren met earlyburnen. Robin en Frank gingen ergens anders aan de slag en ik ging met Luckson zijn team branden. In het bos ging het goed, maar toen we bijna bij Chinyangali (open stuk grasland) aankwamen ging het bijna direct mis. De wind kwam loodrecht op ons en het brandende gras af en vloog met meters tegelijk onze kant op. Met 12 man probeerde we het te stoppen, slaan met takken, maar het vuur ging verder en verder en bijna over de laatste verdedigingslinie heen. We wisten het gelukkig te stoppen en gingen lunchen. Tijdens de lunch fietste ik heen en weer voor controle en alles bleek veilig gebrand te hebben. Na de lunch kregen we emmers water mee van Frank en dat was maar goed ook. We waren nog geen tien minuten bezig en de wind draaide en werd ineens sterker. Nog veel gevaarlijker dan vanmorgen. Vlammen van soms wel 4 tot 5 meter hoog kwamen met hoge snelheid op je af. De minuten die volgde bestonden uit rook inademen, slaan met takken, wateremmers leeggooien, rennen, vliegen en meer. Ik moest nog door het vuur rennen om twee emmers water te redden, maar uiteindelijk had het resultaat! We wisten net op tijd het vuur te stoppen. Het scheelde echt weinig, maar het harde werk had effect. Na het werk gingen we terug naar Wasa. Ik was gesloopt, al een aantal dagen amper of geen lunch gehad en ik werk de meeste dagen minimaal tien uur. Terug in Wasa kookte de Franse meiden en er kwamen nog voetbalsupporters kijken naar Italië-Uruguay. Na de wedstrijd was de kamer ineens weer leeg en iedereen ging naar bed. Ik ruimde de laatste dingen op, maakte e-mails klaar en toen bleef ik toch nog wakker en keer de wedstrijd van 22.00 uur waarna ik maar snel ging slapen.
Woensdag 25 juni,
Vanmorgen, hoe moe ik ook was, stond ik om zes uur op. Ik ging mijn kleren maar weer eens wassen, bakte een eitje en ging om half acht naar de meeting over het bestrijden en alle andere plannen over branden. Vlak daarvoor lukte het eindelijk om wat emails te verzenden. Na de meeting het veld in, slashen en branden met de teams. Ik was weer druk bezig en wist het weer voor elkaar te krijgen om tijdens mijn lunch bezig te zijn. Toen Frank om 14.00 aankwam besloten we dat ik terug kon naar Wasa, daar even wat werk op de laptop gedaan, huisje opgeruimd, lijst gemaakt met wat er in huis aanwezig is en voor ik het wist was het 18.00 uur en begon het voetbal. Ik kookte macaroni spécialè vandaag en het werd alweer gewaardeerd! De rest van de avond was het vechten tegen de vermoeidheid en doorwerken met data. Langzaam kruipt de tijd naar tien uur. De twee Fransen zijn nog wakker en Robin ook, wamt vanavond speelt Frankrijk. Toch vermoed ik dat ze niet wakker kunnen blijven tot het begin, en zeker niet het einde, van de wedstrijd =p
Toch nog zeker de eerste helft meegekregen, maar de tweede helft was ik alleen aan het kijken, tegenvallende wedstrijd. Ik slaap weer in mijn geïmproviseerde bed in de huiskamer, want het aanbod om in een leeg bed bij de twee Fransen te slapen heb ik maar afgeslagen.
Het wordt tijd dat ik een keer ga uitslapen of vroeg naar bed. Het nieuwe huisje is stukken groter en mooier en het is iets rustiger maar nog steeds gezellig. Komende dagen zullen we veel moeten branden en dus nog even lange dagen maken, uiteindelijk komt er wel een rustdag aan, zowel hier als op het WK, dus daar moeten we maar gebruik van maken. Het is inmiddels echt nog maar 7,5 week voordat ik weer thuis ben. Ongeloofwaardig is het wel, maar niet onwaarschijnlijk, ik kijk er zeker ook wel weer naar uit, het thuis zijn, mijn familie en vrienden weer zien, gewoon de dagelijkse leuke dingen die zo anders zijn dan hier. Toch is het best raar, omdat je sommige mensen via internet nog wekelijks spreekt lijkt het soms wel alsof je niet aan de andere kant van de evenaar zit. Laat ik daar nog maar even blijven genieten dan want voor ik het weet zit ik weer jarenlang in Nederland.
De ochtend verliep wat rommelig, het positieve is dat mijn duim toch open is gegaan en er al beter uit ziet, logisch want erger kon niet. Verder was het eerste probleem dat Robin en ik de auto ergens in het park hadden moeten achterlaten omdat hij het niet meer deed. Toen we de auto simpel repareerde en terugbrachten en er met onze Franse dames afspraken waren gemaakt gingen we op pad. Rondom wat meertjes en wat graslanden gingen we early-burnen, wauw wat was dat gaaf zeg! De vlammen waren meters hoog en het vuur verspreidde zich razendsnel over de grasvlakte. Alles ging goed en we eindigde met de auto bij een groot open stuk grasland. Ik ging in de achterbak van de auto zitten en terwijl Robin reed brandde ik al het gras vanuit de auto, resultaat was een echte vuurzee! Bij terugkomst meteen met de Franse mee als soort van gids, geen lunch dus, we reden door een heel stuk van het park. We zagen sitatunga's, puku's, warthogs en zo nu en dan gooiden we een lucifer in het gras om een brand te startten. Na deze heerlijke rit waren we laat terug in Wasa en daar was het nog geen half uur later druk en pech. Ik had druk overleg met Bastiaan over een workshop burning voor morgen en als ik terugkom bij mijn telefoon blijkt hij gevallen en mijn hele scherm vol met barsten.... Die avond keek ik in het inmiddels lege huis van Ernst voetbal en alweer geluk, want er werd bij Frankrijk-Zwitserland maar liefst 7x gescoord!
Zaterdag 21 juni,
De dag waarop het bijna mis ging! Rond zeven uur moet ik ineens vanalles gaan regelen voor de workshop die wordt gegeven over branden in het park en tot acht uur was het letterlijk rennen. Toen in de auto en met +/-20 geïnteresseerde gingen we hier en daar wat early-burnen. Het was geweldig om te zien, sommige locals hadden überhaupt nog nooit wilde dieren gezien en zeker niet door een verrekijker! Rond 12 uur reden we richting de lunch en ineens, op een onverwachte plaats was er een grote brand vlak bij Chinyangale en het bat-forrest. Dat is een prachtig open stuk grasland met bijzondere Mushitu plukken (soort van dichtbegroeid bos met mooie varens enz) erin en daarnaast dus het bos waar in november 10miljoen bats te vinden zijn! Via de radio riep ik mensen bij elkaar en het voelde een beetje als wachten op een oorlog. Samen met Frank en 8 lokale jongens gingen we het vuur te lijf. Met takken uitslaan, met water blussen en het vuur afremmen en stoppen waar mogelijk. Het was echt keihard werken maar achteraf heel gaaf want we hebben overal het vuur weten tegen te houden, kan ik nog steeds mijn ouders deze mooie plek laten zien =D. Alweer geen lunch vandaag, dus uitgehongerd kwam ik net voor 18 uur aan in Wasa. We aten snel wat en Robin maakte voor ons zessen macaroni. Na het eten ging ik al langzaam wat spullen verhuizen en ik kwam zelfs nog twee uilen tegen in Wasa. Vanaf 20.45 keek ik naar Duitsland-Ghana, ook weer een goede keuze. De wedstrijden die ik nu heb gezien eindigde in 5-1, 4-0, 2-3, 5-2 en 2-2. Ik legde mijn matje op de grond en met voetbal als slaapverwekker viel ik in slaap. De afgelopen vier dagen heb ik meer dan45 uur gewerkt, dus het wordt tijd voor een rustigere dag.
Zondag 22 juli,
Zoals gehoopt een rustigere dag. In de ochtend gingen de Fransen weg en ik ging samen met Robin al onze spullen verhuizen. Daar waren we lang mee bezig, maar we zitten nu in een huisje waar alles beter is. Drie slaapkamers, twee badkamers, vier pit gasfornuis, soort van woonkamer, een televisie(!) en nog meer. Tussendoor nog weggeweest en gekeken bij een groep gieren en later vonden we ook nog een skelet van een pas overleden baviaan. De Fransen kwamen blij terug want ze hebben dan 'eindelijk' olifanten gezien! Terwijl de Fransen eten gingen klaarmaken kwamen er zo nu en dan wat Zambianen binnen want vandaag waren ze allemaal uitgenodigd om België-Rusland te komen kijken. Uiteindelijk zaten we met 11 locals te kijken en ik deelde volop koekjes uit en liet iedereen een uitslag voorspellen. Dan maakt het niet uit dat het 'maar' 1-0 was want het was heel gezellig en morgen komt iedereen weer langs voor Nederland-Chili! De rest van de avond werkte ik nog iets en ruimde we het huis nog iets verder op. Voor tien uur verdween iedereen al naar bed en rond half twaalf was het ook bedtijd voor mij.
Maandag 23 juli,
Vanochtend vroeg opgestaan, best wel lekker geslapen op de grond in de huiskamer. Ik ging de afwas drogen, wat opruimen in huis en nu lijkt het relatief gezien een 'normaal' Nederlands huis. Wat nog wel grappig is is dat elke Zambiaan bijna niet geloofd dat ik ook in het huis slaap, want er slapen al 6 meiden in. Ze weten natuurlijk niet dat ik geboren ben voor het geluk =p maar ik heb gewoon keurig mijn eigen kamer, maar zelfs dat schijnt hier apart te zijn. Deze ochtend kwamen de teams van Luckson en Blackson weer terug en we gaan maar snel de firebreak rondom Chinyangale slashen want die kan zomaar hard nodig zijn. De hele ochtend was ik aan het rijden, team afzetten, scouts wegbrengen, nieuwe team ophalen, ander iemand afzetten, nieuwe team afzetten, spullen brengen enz. Tijdens de lunch waren Kim en Robin foto's aan het maken samen met de werknemers. Na een portie Inshima (ja na 11 weken ben ik erachter dat je het zo schrijft) ging iedereen rusten en ik deed wat laptopwerk. Na de lunch gingen we weer doorslashen en ik zorg ervoor dat ze zo hard mogelijk werken. Tussen beide teams heen en weer lopen en je ziet gewoon dat als je aan komt lopen 50% werkt, als ze je dan zien en je komt aangelopen werken ze allemaal =p veel heen en weer gelopen dus en tussendoor data op mijn laptop verwerkt en allemaal vragen op papier gezet. Terug in Wasa was het klaarmaken van de kamer, eitjes koken, limonade maken en niet veel later zaten er 16 man naar de wedstrijd te kijken. Het was erg gezellig en zelfs nu was er een prijs voor het gokken van de uitslag. De Fransen slapen in Pontoon en het is Kim haar laatste nacht hier, dus het zal rustig zijn als de Fransen blijven kamperen.
Dinsdag 24 juni,
Vanochtend iets te vroeg op, ik begin moe te raken door de lange werkdagen. Ik ging opruimen, laatste spullen verhuizen en Kim uitzwaaien. Het huis is groter maar langzaam aan komen er minder mensen in, heeft ook zeker voordelen. De plannen die Robin en ik hadden werden omgegooid want Frank ging mee het veld in en we gingen firebreaks uitbranden maar combineren met earlyburnen. Robin en Frank gingen ergens anders aan de slag en ik ging met Luckson zijn team branden. In het bos ging het goed, maar toen we bijna bij Chinyangali (open stuk grasland) aankwamen ging het bijna direct mis. De wind kwam loodrecht op ons en het brandende gras af en vloog met meters tegelijk onze kant op. Met 12 man probeerde we het te stoppen, slaan met takken, maar het vuur ging verder en verder en bijna over de laatste verdedigingslinie heen. We wisten het gelukkig te stoppen en gingen lunchen. Tijdens de lunch fietste ik heen en weer voor controle en alles bleek veilig gebrand te hebben. Na de lunch kregen we emmers water mee van Frank en dat was maar goed ook. We waren nog geen tien minuten bezig en de wind draaide en werd ineens sterker. Nog veel gevaarlijker dan vanmorgen. Vlammen van soms wel 4 tot 5 meter hoog kwamen met hoge snelheid op je af. De minuten die volgde bestonden uit rook inademen, slaan met takken, wateremmers leeggooien, rennen, vliegen en meer. Ik moest nog door het vuur rennen om twee emmers water te redden, maar uiteindelijk had het resultaat! We wisten net op tijd het vuur te stoppen. Het scheelde echt weinig, maar het harde werk had effect. Na het werk gingen we terug naar Wasa. Ik was gesloopt, al een aantal dagen amper of geen lunch gehad en ik werk de meeste dagen minimaal tien uur. Terug in Wasa kookte de Franse meiden en er kwamen nog voetbalsupporters kijken naar Italië-Uruguay. Na de wedstrijd was de kamer ineens weer leeg en iedereen ging naar bed. Ik ruimde de laatste dingen op, maakte e-mails klaar en toen bleef ik toch nog wakker en keer de wedstrijd van 22.00 uur waarna ik maar snel ging slapen.
Woensdag 25 juni,
Vanmorgen, hoe moe ik ook was, stond ik om zes uur op. Ik ging mijn kleren maar weer eens wassen, bakte een eitje en ging om half acht naar de meeting over het bestrijden en alle andere plannen over branden. Vlak daarvoor lukte het eindelijk om wat emails te verzenden. Na de meeting het veld in, slashen en branden met de teams. Ik was weer druk bezig en wist het weer voor elkaar te krijgen om tijdens mijn lunch bezig te zijn. Toen Frank om 14.00 aankwam besloten we dat ik terug kon naar Wasa, daar even wat werk op de laptop gedaan, huisje opgeruimd, lijst gemaakt met wat er in huis aanwezig is en voor ik het wist was het 18.00 uur en begon het voetbal. Ik kookte macaroni spécialè vandaag en het werd alweer gewaardeerd! De rest van de avond was het vechten tegen de vermoeidheid en doorwerken met data. Langzaam kruipt de tijd naar tien uur. De twee Fransen zijn nog wakker en Robin ook, wamt vanavond speelt Frankrijk. Toch vermoed ik dat ze niet wakker kunnen blijven tot het begin, en zeker niet het einde, van de wedstrijd =p
Toch nog zeker de eerste helft meegekregen, maar de tweede helft was ik alleen aan het kijken, tegenvallende wedstrijd. Ik slaap weer in mijn geïmproviseerde bed in de huiskamer, want het aanbod om in een leeg bed bij de twee Fransen te slapen heb ik maar afgeslagen.
Het wordt tijd dat ik een keer ga uitslapen of vroeg naar bed. Het nieuwe huisje is stukken groter en mooier en het is iets rustiger maar nog steeds gezellig. Komende dagen zullen we veel moeten branden en dus nog even lange dagen maken, uiteindelijk komt er wel een rustdag aan, zowel hier als op het WK, dus daar moeten we maar gebruik van maken. Het is inmiddels echt nog maar 7,5 week voordat ik weer thuis ben. Ongeloofwaardig is het wel, maar niet onwaarschijnlijk, ik kijk er zeker ook wel weer naar uit, het thuis zijn, mijn familie en vrienden weer zien, gewoon de dagelijkse leuke dingen die zo anders zijn dan hier. Toch is het best raar, omdat je sommige mensen via internet nog wekelijks spreekt lijkt het soms wel alsof je niet aan de andere kant van de evenaar zit. Laat ik daar nog maar even blijven genieten dan want voor ik het weet zit ik weer jarenlang in Nederland.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
