Stropers opgepakt, geweldige hike en bijna familie

Vrijdag 11 juli,
Gisteravond met de voorbereidingen begonnen, mijn rugtas gaat eindelijk echt gebruikt worden! Tent, matje, slaapzak, toilettas, kleren, zakmes, zaklamp, GPS en nog veel meer spullen verdwenen erin. De korte, maar waarschijnlijk zware hike gaat snel van start. Samen met Bastiaan en Grant gaan we de bergen in Lavushi Manda beklimmen. We gaan vandaag weg en verwachten zondagavond terug te zijn in Wasa voor de WK-finale. Rond half negen was alles ingepakt en reden Bastiaan en ik naar Lavushi Manda. Via allemaal kleine zandweggetjes kwamen we eerst in Nkondo aan. Daar zag ik sinds lange tijd Sandra weer eens, even heerlijk kunnen bijpraten en alle avonturen verteld en mooie foto's snel laten zien. Na een lekkere maar snelle lunch gingen Bastiaan en ik door naar Lavushi. Daar kwamen we rond twee uur aan en moesten we wachten op Grant. Het is hier in Lavushi iets kouder dan in Kasanka, op dit moment bewolkt en een fris windje, mooi wandelweer zullen we maar zeggen. Naast het kamp was een prachtige rivier, waar het water rustig voort kabbelt en alles rust uitstraalt. Heerlijk op een steen in de rivier gezeten en genoten van de stilte, zo stil dat er zelfs nog een roofvogel op nog geen tien meter afstand landde, maar zodra ik naar mijn camera greep was hij verdwenen. Voor we vertrokken nog met het thuisfront gebeld en toen de laatste spullen ingepakt. We werden met de auto afgezet en morgen gaan we dus echt lopen. De locatie waar we overnachten is echt prachtig, we zitten op een kleine berg, uitzicht over honderden boomtoppen en een prachtige maan! Ik ging water halen bij een nabijgelegen riviertje, waar ik nog een vogeltje bijna op schoot had. We maakten ons vuurtje en Bastiaan kookte macaroni met gehakt, kaas en kruiden. Na het eten gezellig om het vuur gezeten en rond half negen verdween iedereen in zijn eigen tent. Nog geen zoogdieren gezien in Lavushi, misschien morgen meer geluk!

Overigens is het thuis grotere choas dan hier, want mijn zusje is in Kenia zonder koffer, mijn ouders regelen vanalles maar gaan zelf ook bijna naar Afrika en Michael, tja die is vast aan het werk na zijn luxe vakantie. Jeffrey is in Kreta en John is misschien in Engeland, want daar ontbreekt op dit moment elk spoor van =p

Zaterdag 12 juli,
Het was een koude nacht, maar mijn slaapzak hield mij goed warm. Rond half 6 mijn tent uit en Grant had het vuurtje al aangestoken. Na een afwasbeurt in het ijskoude rivierwater was het gevoel in mijn handen even verdwenen, maar niet veel later kwam de zon op, schitterend uitzicht en langzaam weer gevoel in mijn vingers. Na het ontbijt pakte we de spullen in en rond half 8 vertrokken we. Eerst staken we een watervalletje over, daarna wat heuvelachtig landschap en toen kwamen de echte bergen. De laagjes gingen één voor één uit en rond elf uur liep ik in t-shirt en korte broek. Het wandelen heeft hier zoveel weg van het wandelen in Oostenrijk, Noorwegen en Canada, het is echt gaaf! Hele mooie uitzichten, verschillende vegetaties, kleine bijna oerwoudachtige locaties en heel veel rotsen. Onderweg stond ik nog bijna op een nachtzwaluw die echt niet wilde wegvliegen voor mij, maar voor de foto was hij dan wel weer weg. Het doel van de hike was het vinden van waterplaatsen zodat een groep studenten eind juli dezelfde hike kan doen. We vonden tot 12 uur twee waterplaatsen en aten daar onze lunch. De noodles aten we helaas niet want Grant liet de pan omvallen en alle noodles lagen op de grond... We liepen verder en kwamen bovenop een aantal bergtoppen waar het uitzicht echt mooi was, overal foto's maken en zelfs bereik op de telefoon. Bij de lunch de laatste keer water bijgevuld en daarna bleken alle verwachte waterplaatsen opgedroogd te zijn, waardoor we rond 15.00 uur zonder water zaten. Iets voor vieren, toen Bastiaan en Grant er wel aardig doorheen zaten vonden we een klein plasje stilstaand water. Ik liep een paar honderd meter stroom afwaarts en vond een klein stroompje water, daar vulde ik de flessen. We gingen op zoek naar een slaapplaats en die vonden we ergens in the middle of nowhere. Ik maakte het vuurtje en we zette de tenten op. We kookte een beetje rijst en verder aten we alles waar we geen water voor nodig hadden. Na deze maaltijd nog even gezellig om het vuur gezeten en daarna gaan slapen. Morgen weer vroeg op en maar hopen dat we snel water vinden, want we hebben niet veel meer over. Gelukkig zijn we niet verdwaald, dus morgen maken we deze hike al af en gaan we alweer terug richting Kasanka.

Zondag 13 juli,
Wakker en opstaan in het maanlicht, het was mooi zeg. Het eerste half uur van de ochtend werd alles verlicht door de ondergaande maan. Na een ontbijt zonder iets te koken aangezien we water moesten sparen gingen we op pad. Al gauw vonden we gelukkig wat water en konden onze flessen vullen, ik verloor daar mijn waterfles nog maar na een stuk teruglopen vond ik hem gelukkig terug. We liepen door en kwamen luipaardenpoep tegen, dus er zijn wel degelijk zoogdieren in Lavushi Manda alleen het zien ervan lijkt onmogelijk =p
We kwamen na een steile klim op de top, met heel mooi uitzicht, en vanaf daar daalde we af en voor tien uur waren we beneden. We moesten onverwacht tot vijf uur op ons transport wachten... Na deze eeuwige wachttijd reden we terug naar het kamp en daarna direct door naar Wasa. Onderweg kwamen we de zuidelijke hoornraaf tegen, pikte Sandra op en daarna zagen we een Yellow Mongoose. Het was laat, we kwamen pas om 22.00 aan in Wasa waar ik rennend naar ons huis ging, hopend om voetbal te zien met alle locals. Grote teleurstelling want het huis was leeg, het abonnement van één maand was gisteren verlopen en we konden de finale dus niet zien, vooral erg jammer voor alle 50 mensen die vol spanning in ons huisje hadden gezeten... het was daarna bijna tijd om te slapen, ik ruimde wat op, volgde de stand via mijn whatsapp-vrienden. Uit Nkondo hadden we Sandra nog meegenomen en ze slaapt hier één nacht. Dat hoeft dan niet op de grond maar mag dan wel in mijn bed, ik keek een stukje film en sliep in de grote chaos in de huiskamer.

Maandag 14 juli,
Bastiaan was ziek, dus in plaats van het firemanagement deed ik vandaag dingen voor Bastiaan. Ik ging met Pieter en Boxon naar Serenje. We zette Sandra af en die ging liftend verder naar Lusaka en dan bijna naar huis. In Serenje moest ik heel veel boodschappen doen en na een drukke dag kwam ik rond 17.00 terug in Wasa.

Dinsdag 15 en woensdag 16 juli,
Het waren twee dagen waarin er geen teams waren. Dat zouden rustdagen moeten zijn, maar nee hoor. De eerste dag was ik Bastiaan met vanalles aan het helpen en eind van de middag viel ik op bed in slaap. We aten die avond nog gezellig bij Bastiaan thuis, die vanaf morgen lange tijd weg is in verband met het bezoek aan Lavushi Manda van de grote groep studenten.

Woensdag was er iets meer rust, ik maakte voor alle werknemers een foto die we gaan proberen te printen en plastificeren. Verder niet veel gedaan. Natuurlijk nog wat tijd doorgebracht in de toren en in de ochtend een rondje hardgelopen. Dat hardlopen ging verassend goed. Qua tijd was het snel en echt heel blij dat mijn enkels helemaal niet protesteerde.

Donderdag 17 juli,
Vroeg in de ochtend begon ik al met contracten regelen, spullen inpakken en zorgen dat alles klaar was. De teams arriveerden en Robin zou Luckson wegbrengen en daarna in Wasa blijven want haar ouders komen langs. Ik moet nog even wachten, maar ook mijn ouders konen dan bijna langs! Ik ging met Blacksons team naar Kabwe, daar dropte we onze slaapspullen en gingen branden. We kwamen onderweg een paar jonge duikers (kleine antilope) tegen, bavianen en alweer honderden puku's. Ik had heel snel besloten om mijn schoenen in Kabwe te laten staan waardoor ik mijn voeten echt overal aan openhaalde met lopen. Ik zag nog wel een grote hagedis als troost =p. Tijdens het rijden zagen we ineens iets lopen, er liep een stroper in de verte. Zodra hij ons zag sloeg hij op de vlucht, en iets verder vonden we een soort dam met een paar fuiken om vis te vangen. De gevangen vissen gooide ik terug in het water, we sloopte de dam en verbrandde alle spullen die er lagen. Niet veel later reden we door en toen sloeg er even paniek toe. De mensen die uit de auto waren waren achter ons aan het branden, zoals altijd. Alleen nu was er ineens een vuurzee vlak voor ons, achterblijfsel van een stroper en voor ons heel gevaarlijk want we konden geen kant op. Gelukkig wisten we te wachten op een moment van weinig wind en toen volgas door de vlammen heen met de auto. We brandde de rest van de dag door en precies op het moment dat we de afslag naar Kabwe willen nemen zien we een olifant. Niet veel later komt er nog een tweede om de hoek kijken. Op een mooie afstand kijken we rustig naar de olifanten, die de rivier oversteken en zichzelf met zand bestrooien. Dan zien we verderop iets wat veel leuker is dan twee olifanten, namelijk veel meer olifanten! We rijden die kant op en vinden de groep van 14 olifanten, met dat hele hele kleine grijze bolletje. Ze steken een prachtig open landschap over, op nog geen 200 meter van de auto, Wauw! Na deze geweldige minuten rijden we door naar Kabwe en daar ga ik na een douche en maaltijd snel mijn tent in om al deze herinneringen van vandaag op papier te zetten en daarna lekker vroeg te gaan slapen.

Vrijdag 18 juli,
Gisteren vonden we al een aantal snares en vandaag was dat weer hetzelfde. Dit keer geen stropers en visplaatsen gevonden, maar meer, sterkere en grotere snares. We kwamen voor de lunch terug in Kabwe, want daar zou Robin met haar ouders langskomen om met de jongens samen te eten. Voordat ze arriveerden ging ik rondom het kamp nog het een en ander branden, want er was een wind vanuit een andere richting als gewoonlijk en dat geeft natuurlijk ineens veel mogelijkheden om risicoloos te branden. Na een tijdje werd ik uit het veld opgehaald door een van de jongens, want Robin was gearriveerd. We ontmoette haar ouders, aten met z'n alleen Insjima en hadden gezellige gesprekken. De verassing voor het team was echt heel erg leuk, ze kregen allemaal een nieuw t-shirt uit Nederland. Ze waren er heel erg blij mee en vooral heel dankbaar voor. De één ruimde hem netjes op en de ander ging hem juist meteen aandoen terwijl we gingen branden =p Robin en haar ouders gingen een klein stukje met ons mee om te zien hoe het earlyburnen in z'n werk gaat en natuurlijk om te weten wat hun dochter wekenlang heeft uitgespookt in Kasanka. Aan het einde van de dag vonden we de grote snares en ik ging er na werktijd mee terug naar Wasa. Daar vertelde ik aan Pieter, maar ook de scouts, wat ik had gezien en gevonden afgelopen dagen. Het was een drukke en veel te lange dag. Terug in het huisje kookte de Fransen pasta en na het eten was ik gesloopt. Snel mijn bed in, want de wekker staat weer vroeg voor morgen.

Zaterdag 19 juli,
Voor zeven uur alweer aan het werk, spullen inpakken, auto klaarmaken en terug naar Kabwe. We namen het team mee en gingen weer aan de slag. Regelmatig komen we langs Chikufwe, daar heb je het door olifanten gesloopte kamp, maar verder bestaat het daar uit een mooie open vlakte die zicht kilometers ver uitstrekt en omringd wordt door de bosachtige vegetatie. Aan het einde van de dag reden we daar ook weer en dan heb je ontvangst met de radio. We hoorde dat er stropers waren opgepakt op de locatie waar wij gisteren snares hadden gevonden =D. Ze hadden puku-karkassen bij zich, dus waarschijnlijk gaan ze wel voor vijf jaar de cel in. We waren vandaag verplaatst naar Luwombwe en daar brachten we de avond en nacht door.

Zondag 20 juli,
nog een week en ik zit, als alles goed gaat, met mijn ouders in de bus onderweg naar Kasanka! Eerst vandaag nog door met het programma, vlak voordat we echt waren begonnen met branden kregen we radio-bericht van Robin dat ze een bootsafari ging doen en dus de vraag of we niet alles rondom de rivier in de brand wilde zetten. We begonnen een paar kilometer verder en we konden ons rondje niet afmaken, want we kwamen met de auto vast te zitten in een moerassig gedeelte van de route. Onmogelijk om verder te rijden. Na wat hout verplaatst te hebben, wat geduwd te hebben en de auto vies gemaakt te hebben kwamen we er gelukkig uit. We reden maar via een andere route terug naar Luwombwe. Daar hadden we alweer lunch met de ouders van Robin. Die daarna de bootsafari gingen doen. Wij maakte de werkdag af en ik ging terug naar Wasa. Brighton reed mee terug en vertelde over hoe hij naar huis moet, maar liefst 130km fietsen! Dan komt hij begin augustus terug en kan hij ons rondleiden met de bootsafari. We waren pas om half zeven terug in Wasa. Onderweg kwamen we nog een warthog tegen die op een meter of drie naast de auto stokstijf bleef staan. In Wasa was het huisje volledig donker en ik dacht eindelijk even in alle rust een paar dagen vrij te zijn, maar toch niet. Nadat ik drie borden met macaroni naar binnen had gewerkt kwamen Clotille, Wouter en Julius binnen. Het was wel gezellig, maar toch ging ik al vrij vroeg mijn bed in. Ik heb de komende dagen geen 'verplicht' veldwerk te doen en kan dus redelijk op mijn gemak in Wasa blijven. Nog even contact met Nederland gehad afgelopen dagen, de koffer van mijn zusje is eindelijk gearriveerd, er is een vliegtuig neergeschoten door een stel idioten en John, Jeffrey en Randell gaan aan hun Nederlandse fietsavontuur beginnen. Veel meer nieuws komt er niet binnen. Na een film, met wat chips, chocolade en koekjes val ik in slaap.

Maandag 21 juli,
Het is erg vroeg als ik al wakker word. Met mijn slaperige hoofd ga ik ontbijten en naar de ochtendbespreking. Het is vandaag alleen zorgen dat ik alle informatie doorgeef aan Robin die het vanaf vanmiddag van mij overneemt nadat haar ouders zijn vertrokken. Ik was al mijn kleren maar eens goed vandaag, warm water, goed sopje en even goed boenen en buiten aan de lijn hangen. Dan arriveert Robin met haar ouders en geef ik de laatste belangrijke dingen door en help met het klaarmaken van de auto en dergelijke. Ik ga met Wouter en Julius mee, de Bufumu tree bekijken en lekker op mijn gemak door het park heenrijden. We steken onderweg nog wat brandjes aan, wat die jongens natuurlijk helemaal geweldig vonden en dat kan ik goed begrijpen =p Op een aantal mooie locaties genieten we wat van het uitzicht, drinken wat en ik maak foto's en filmpjes van een jagende ijsvogel. Het is op de hike in Lavushi Manda na, een van de enige keren dat we echt van die flauwe jongensgesprekken hebben, die mis ik hier natuurlijk op z'n tijd ook wel. Rond 18 uur komen we weer terug in Wasa en dan gaan de jongens koken. Ik ruim mijn schone wasgoed open na het eten duik ik alweer vrij vroeg mijn bed in. Die rustmomenten vind ik wel fijn nu. Na 16 weken hard werken heb ik mijn 'verplichte' stageuren al gehaald, maar natuurlijk ga ik nog door. Alleen niet meer volle bak met weken van 55 uur werk. Vrijdag ga ik naar Lusaka om meer dan 100 jaar levenservaring op te halen en Zambia te laten zien.

Dinsdag 22 juli,
Het is zeven uur als ik wakker word en de jongens, Robin en Clotille hoor praten tijdens het ontbijt. Ik heb geen zin om uit met bed te komen en blijf lekker tot acht uur liggen. Clotille gaat weg en komt morgen terug, de jongens gaan weer weg uit Kasanka en Robin gaat vandaag branden met team Blackson. Ik blijf dus alleen over en wil vandaag wel even langs team Luckson om te kijken hoe zij werken.
Nog even drie dagen in Wasa en vervolgens mijn ouders halen en dan mag ik genieten van een week vakantie op mijn stageplaats. Kijk er naar uit! =D