bergbeklimmen? Alweer een olifant en voetbal voorb
Door: robert
Blijf op de hoogte en volg Robert
11 Juli 2014 | Zambia, Kasanka
We kunnen natuurlijk niet verwachten dat ze hier per intern een privé auto kunnen regelen. Dus ik moest mij samen met Robin laten afzetten in de ochtend in Fibwe en na de lunch naar Pontoon(4km) lopen. Het was een ochtend waar ik wel om kon lachen, ik was met Robin even kort aan het overleggen en er waren werkelijk 22 paar ogen die ons aankeken, wat gaan we doen? Ik zette een nieuw team aan het werk maar de afgelopen dagen hebben ze niet genoeg gedaan, dus eiste ik een bepaalde hoeveelheid meters die voor de lunch klaar moest zijn. Luckson ging met zijn team slashen en ik met Blackson branden. Alles ging sneller dan verwacht en voor de lunch hadden we een firebreak van ongeveer een kilometer gebrand. Toevallig kwamen de Franse dames langs en die konden ons een lift geven naar Pontoon. Daar was het weer gezellig druk en ik bezocht tussendoor nog even de campsite waar de sitatunga met jong nog te zien was, omringd door tientallen puku's. De campsite bij Pontoon is echt mooi, het lijkt net alsof je in een regenwoud bent zo dicht begroeid is het, zo rustig en dan dat uitzicht erbij, genieten! Na de lunch een check bij het nieuwe team en het schoot echt niet op. Ik heb hun contract stopgezet en ze teruggebracht naar Wasa. Daar ging ik weer door met laptopwerk en dat ging door tot 18.00. Toen begon het voetbal en precies dan wordt ik opgeroepen op de radio. Na tien minuten onzin aanhoren kon ik dan terug. Het was vanavond Argentinië-Zwitserland. Blijkbaar klinkt dat aantrekkelijk want we hebben nog nooit 23 locals in huis gehad. Jammer dat de wedstrijd een beetje tegenviel. Grant is inmiddels ook gearriveerd, een intern van Lavushi Manda en hij gaat morgen zijn visum verlengen met Robin. Komt meteen binnen in een huis vol mensen, maar scheen het allemaal wel normaal te vinden. Na het eten wat eerder naar bed want Robin en Grant vertrekken morgen om 05.00 uur.
Woensdag 2 juli,
Dan ben ik natuurlijk de idioot die om 04.00 opstaat. Tafel dekt, eitjes kookt, brood snijd, thee maakt en ze wakker maakt. Daarna weer snel mijn bed in... Na nog een klein uurtje te hebben geslapen ging ik met Blackson zijn team naar Fibwe, waar Luckson al bezig was. We werkten het laatste dagje van hun contract uit en tijdens de lunch even lekker gezeten in de uitkijktoren, ook daar is het uitzicht mooi en je kan zelfs ontvangst op je telefoon hebben =p Terug in het kamp waren, Alexia, Marine en Heleen (Fransen) er ook. We hebben met z'n allen, kampbewakers, team Blackson, de Fransen, paar scouts en ik, echt de grootste lol gehad, nog nooit zo gezellig met z'n allen geluncht in Zambia! Daarna was het tijd om de teams terug te brengen naar Wasa en uit te betalen. Na twee keer heen en weer rijden ging Luckson naar huis en ik ging met Bastiaan en team Blackson nog ergens earlyburnen. Het was alleen al vrij koud en het schoot niet op. Toen we terug gingen naar Wasa kwamen we Robin, Grant, Kasandra en Emily (ook wel bekend als Kinda-dames, die doen onderzoek naar de bavianen en kunnen letterlijk op een paar meter naast de groep lopen) tegen. Terug in Wasa eerst heel blij geweest met de boodschappen(ik kan weer eten!) en toen moest ik scouts afzetten en de Kinda-dames wegbrengen. Het was al donker en ik rijd door het park en overal zie je puku's wegschieten. Als ik ze heb weggebracht rijd ik alleen terug en dan rent er iets de weg over. Het is donker van kleur, grootte van een hond en vrij korte poten. Morgenochtend maar meteen vragen, ik denk dat het iets van een das of jakhals is geweest! Het rijden in het donker was in ieder geval erg mooi! Na een heerlijke warme douche haalde ik nog maar eens een teek van mijn been af en al film kijkend viel ik in slaap.
Donderdag 3 juli,
Om half 7 werd ik wakker en het eerste wat ik hoor als ik mij omdraai is een knal... Mijn laptop flikkert van mijn bed af, maar gelukkig heeft hij het overleefd! Dan is het vandaag tijd voor, uhmm, geen idee, vrije rustige dag lijkt mij prima. Ik begon met het terugkijken van een hele korfbalwedstrijd van afgelopen seizoen, dan een ontbijt, matje in de zon en lekker liggen. Achter mij bevinden zich groepen puku's, krokodillen en nijlpaarden in het water en wie weet wat zich nog meer verbergt =p Deze dag bestond letterlijk uit liggen, eten, film kijken, brood leren bakken en dat was het. Een rustdag zoals een rustdag hoort te zijn. Einde van de dag nog een telefoontje naar huis, want ook de jongste uit het gezin gaat aan haar reis naar Afrika beginnen! Verder vandaag weinig bijzonders, alleen het feit dat als je tijd over hebt je aan thuis gaan denken. Het komt ineens dichtbij. Over zeven weken op het trainingsveld, over acht weken rondleidingen geven in het safaripark en al binnen een maand samen met mijn ouders wandelen door heel Kasanka, ik kijk naar alles uit op dit moment!
Vrijdag 4 juli,
Vandaag de tweede rustdag op rij, ik deed niet veel. Ik bleef wel uit de zon, want gisteren ben ik goed rood geworden. Ik deed mijn kleren in de handwas, spotte een krokodil vanuit de toren en ook nog een jonge hippo. Aan het einde van de dag kwam er weer een groep mensen voetbal kijken. De avond was vrij rustig en ik heb heerlijk kunnen bellen met thuis. John was daar ook nog en voordat hij vertrekt naar Engeland, op zijn fiets, heb ik hem nog even kunnen spreken. Die momenten zijn soms best raar, je hebt het hier ongelooflijk naar je zin, maar ondertussen mis je wel alles wat er thuis gebeurd. Een Tour de France en Roland Garros maakt mij niet veel uit, maar mijn fietsvakantie missen, dat valt best wel even tegen...
Zaterdag 5 juli,
Vanmorgen was het begin van een nieuwe werkmarathon. Luckson, die zelf ziek was bracht zijn team keurig naar Wasa. Met beide teams gingen we naar Fibwe toe, waar we de rest van de dag aan het werk waren. Aan het einde van de werkdag moest ik heel veel heen en weer rijden, maar dat is door een national park nooit een straf. Vandaag zag ik in plaats van puku's vele warthogs, Injili in Bemba! Terug in Wasa gegeten, gedoucht en het huis klaargemaakt, want het is weer zover. Er kwam 34 man kijken naar een langdurige 0-0 wedstrijd, maar wat een spanning zeg! Er waren zelfs twee Nederlandse toeristen die speciaal naar Wasa terugkwamen om bij ons de wedstrijd te kijken. We hadden gevulde eitjes, limonade, popcorn en zo kwamen we de wedstrijd goed door. De grote prijs voor de juiste voorspelling blijft nog even bewaard maar ook dit keer won er iemand een zak koekjes! Pas rond 01.00 was iedereen weg en na een afwas- en opruimsessie was het bijna 02.00. Snel mijn ogen dichtdoen want morgen weer vroeg op.
Zondag 6 juli,
Het was na vier uurtjes slaap mijn wekker die mij wakker maakte. Deze dag begon met een heerlijk uitgebreid ontbijt, noodles, broodjes jam en broodjes ei. Dat bleek maar goed ook want ook vandaag zouden we de lunch volledig overslaan. Eerst heel snel een team gedropt en daarna met het volgende team door naar Bufumu. Daar gingen we volle bak branden en we maakte heel veel meters en zonder oponthoud werkte we de hele dag door. Het begon met een firebreak earlyburnen, daarna een aantal graslanden in vlammen zetten en we eindigde in Bufumu om de firebreak ook te earlyburnen. Vandaag was het echt een letterlijke vuurzee, zelf vaak goed oppassen dat je in de gaten hield waar je was en waar de bijna zes meter hoge vlammen zich allemaal bevinden. Aan het einde van de dag waren de jongens wel redelijk gesloopt. Rond een uur of drie zat hun werkdag erop. Robin en ik gingen nog door met earlyburnen en langzaam terugrijdend richting Pontoon. Onderweg kwamen we nog twee jakhalzen tegen die rennend over de weg lang in zicht bleven. Alleen voordat je dan je camera hebt zijn ze natuurlijk verdwenen... In Pontoon pikte we de Franse meiden op na wat ruilen qua vervoer ging ik op de fiets terug naar Wasa. Een werkdag van elf uur werd afgesloten met een warme douche, een grote maaltijd macaroni en wat rust.
Maandag 7 juli,
Wat is er nou mooier dan het reisverslag van vandaag typen in een boom. Dat is niet alles, want het gaat om het uitzicht! Ik kijk uit over een mooie vlakte met een bijna opgedroogde rivier, in die rivier staat een grote olifant op zijn gemak te eten op ongeveer 200meter afstand. De werkdag zit er net op en vlak bij het kamp kan ik hier op mijn gemak genieten. Vanmorgen naar Bufumu vertrokken en heel veel locaties in het park gebrand. Het ging allemaal snel en hier en daar ontstonden echt grote branden, maar na een aantal uren gaan die vanzelf al uit. Het was volgens de lodgemanager soms zelfs zo hevig dat hij transport voor bezoekers even afraadde, maar tussen dat vuur lopen en rijden wij wel de hele dag rond... Tussendoor reden we langs Chikufwe, een kamp wat afgelopen jaar is gesloopt door olifanten en nu niet meer gebruikt wordt. Daar haalde we grassen van de kapotte huizen en gingen door met branden. Toen was het tijd voor de olifant, we waren bijna terug in het kamp en hoorde we 'Insofu'! Olifant in Bemba. In het open veld op ruim 150 meter, rustig op zijn gemak etend van het riet. Toen de anderen in het kamp waren was ik bij de olifant, die besloot na een half uurtje richting mij te komen lopen. Ik ging terug naar de auto en samen met Robin en de kampbewaker Francis konden we op ons gemak meerijden met de olifant rond de 100 meter afstand. Het mooiste was dat Francis, die nog niet lang ik het park werkt, voor het eerst in zijn leven een olifant zag! Echt geweldig groot en zo mooi om te zien, genoeg mooie foto's kunnen maken! We gingen terug naar het kamp en daar zette ik mijn tent op, nam een douche en we begonnen met macaroni koken. Overal om ons heen waren nog rookwolken te zien, maar de firebreaks maken heel Bufumu veilig. Rond acht uur lag ik al lekker in mijn tent, de olifant moet het kamp nog steeds passeren, dus dat zal vanavond wel gebeuren.
Dinsdag 8 juli,
En inderdaad, vanmorgen vond ik het spoor met verderop verse uitwerpselen van onze grote vriend. We wilde de werkdag beginnen, maar de auto had er geen zin in... We moesten ruim een uur wachten voordat we op pad konden. Toen heel snel gras halen en naar Luwombwe. Daar staken we met een klein pontje de rivier over en met grasbundels over onze schouders liepen we daar op een hoog tempo een aantal kilometers. Joseph, het werkpaard van de groep, ging met brandend gras achter zich aan het tempo opvoeren. Ik liep samen met Gilliat vooruit en zorgde dat Joseph door kon branden met ons gras. De anderen liepen een andere route en tussen de vuren in kwamen we elkaar weer tegen. We liepen terug en met het pontje waren we terug in Luwombwe. Kort met Brighton het over het bezoek van onze ouders gehad en terug naar Wasa. In Wasa waren de Fransen en die waren toch goed bezig, pannenkoeken maken! Na een heerlijk avondmaal verdwenen alle meiden naar hun slaapkamers en vlak voor de wedstrijd Brazilië-Duitsland kwamen de mensen binnen. Het duurde niet lang voordat Robin slaperig uit haar kamer kwam, want ze was binnen dertig minuten 4x wakker geworden door luid gejuich! Iedereen genoot volop van de wedstrijd en schoot zelfs ook nog in de lach zodra er huilende Braziliaanse fans in beeld kwamen. Het was een gezellige avond, iedereen was lekker aanwezig, er werd volop gelachen gepraat en tussendoor verdwenen ook alle pinda's en limonade van tafel. Het was bijna één uur toen ik pas ging slapen.
Woensdag 9 juli,
Het was de verjaardag van Marine, ik stond weer eerder op en maakte voor de Franse een broodje met een gebakken eitje. Daarna voor mijzelf natuurlijk uitgebreid nog eens drie eitjes gebakken =p daarna op pad met Blacksons team, Robin bleef in Wasa. We gingen echt heel snel met earlyburnen en tijdens de lunch kon ik vanuit de toren in Fibwe een hele grote vuurzee zien, maar gelukkig wel ver genoeg van de toren af. We konden op ons gemak eindelijk eens een keer lunchen =D de vuurzee ging dwars door het moeras heen en de vlammen kwamen echt letterlijk meters boven de bomen uit, gelukkig zorgde de wind ervoor dat het zonder risico voor ons was. Na de lunch de firebreak voor de zekerheid toch nog iets breder uitgebrand en daarna weer terug naar Wasa. We hadden een chocoladecake voor Marine laten bakken en daar mocht iedereen lekker van genieten. De Franse waren ook net terug uit Serenje en daar hadden ze echt alles gekocht wat op ons lijstje stond. Ik heb weer chocola, chips, bananen, koekjes en meer =D na het eten de kamer ingericht voor voetbal, dat resulteerde in volle banken en veel gezelligheid. Helaas helaas weten we allemaal hoe het af is gelopen, toch was het een leuke avond. Het was wel een beetje laat en misschien dat ik morgen maar wat rust probeer te nemen. Vrijdagochtend ga ik dan eindelijk naar een ander national park! Lavushi Manda, daar moet namelijk een hike worden uitgetest. Ik ga samen met Bastiaan en Grant de hele hike twee keer zo snel lopen als normaal. In plaats van vijf dagen zijn wij zondagavond al terug. Ik heb er zin in, goeie conditietest en ook meteen een goede check hoe sterk mijn enkels inmiddels weer zijn.
Langzamerhand komt het einde in zicht, maar eerst nog genieten van de hike, het bezoek van mijn ouders en de laatste werkdagen. Het is hier overdag nog steeds bijna 30 graden en natuurlijk vaak een strakblauwe lucht. De Franse blijven nog twee weken en ook Robin is al bijna klaar. De komende weken zal ik met veel verschillende dingen bezig zijn en de laatste 10 dagen van mijn stage ben ik alleen. Die tijd kan ik mooi gebruiken voor alle schooldocumenten, voorbereiding op het westerse leven en de serieuze start van een nieuw korfbalseizoen! =D
Dankjewel =D
-
13 Juli 2014 - 20:01
Anita:
ha Robert,
wat heb je opnieuw veel meegemaakt en volgens mij geniet je volop! En de tijd vliegt, je mijmert alweer over 'hier zijn'! Take care, dikke x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley