Genieten, maar met een onsteking

Donderdag 12 juni,
Het is allemaal zo mooi, je stapt 's ochtends uit je huis, je kijkt uit op het meer. De visarend zit mooi bovenin de boom, de nijlpaarden zwemmen rond en maken geluid, gisteren nog een prachtige maan waardoor een zaklamp niet eens nodig is, vannacht nog gedroomd over een groep olifanten die door het meer kwam lopen en ook het wk-voetbal gaat van start. En toch ben ik vandaag in een slechte bui, want mijn beide enkels voelen niet al te goed. Ik kan al wel weer lopen, alleen ik moet rustig aan doen en dat kan ik niet zo goed :p
Maar aan het einde van de dag valt deze bui al een beetje mee. Ik ben in de ochtend samen met Robin naar Frank geweest en we hebben uitleg gekregen over het early-burnen. Daarna een drukke lunch want er zijn zes mensen in het huis aanwezig. Het is allemaal voor even want volgende week gaan Sandra, Evelyn en Linsey naar huis, gaan we verhuizen en komen er wel vier nieuwe (franse) interns bij. in de middag naar Bufumu met de auto daar gingen we hier en daar wat brandjes aansteken en kijken hoe ver het team was met firebreaks branden. We stonden langs de rivier en ineens rent er iets weg, voordat hij het water in verdween hadden we hem gezien, een twee meter lange krokodil met een sprint die wij niet bij zouden kunnen houden. Onderweg terug naar Wasa zagen we nog een duiker, warthog en veel puku's. Het is de dag van de examenuitslag en mijn nichtje is natuurlijk geslaagd. Ik blijf dan toch de enige in de familie die snapt dat twee keer examen doen ook twee keer lang vakantie is, of zie ik het verkeerd :p na het eten ging ik met Sandra naar de lodge, even lekker rustig bijpraten en dat misschien wel voor de laatste keer...

Vrijdag 13 juni,
Een lichte tegenslag qua gevoel. Niet helemaal fit deze dag en zelfs in de middag nog even wat extra geslapen. Het werk bestond uit wat computerwerk en het maaien van wat paden. Dat laatste ging helaas niet zo goed want de maaimachine had veel moeite en dus was het meer verspilde moeite. Einde van de dag was het dan wel erg mooi, er was genoeg stroom, een tv en een ontvanger voor het WK. Zo keken we samen bij Ernst in zijn huis Spanje-Nederland, echt een geweldige keuze als je al bijna 3 maanden geen sport op tv meer hebt gezien! Wat een wedstrijd!

Zaterdag 14 juni,
vandaag dan officieel besloten om jullie eerder lastig te komen vallen in Nederland. Ik kom 11 dagen eerder naar huis en heb nu nog twee maanden te gaan. Een aantal redenen hebben de doorslag gegeven, komt neer op de korfbalselectie, werken in safaripark Beekse Bergen, school dat begint, paar dagen tijd voor familie en vrienden enz. Vandaag een korte uitleg met Bastiaan en Robin voor het earlyburnen. Dat houdt in dat je eigenlijk simpelweg het park gecontroleerd in de brand zet zodat het rustig brand en daardoor niet alle vegetatie (zoals struiken en bomen) in vlammen op gaat. Terwijl we hier uitleg over kregen en hier en daar een brandje startten zagen we veel puku's, maar ook een grote Nijlkrokodil op de rivierbedding. Iets verderop zag ik het dan ineens weer, Robin en Bastiaan bekijken een foto van een slang. Ik kijk op en alweer geluk, olifanten! Een groep van vijf liep op het gemak over een open stuk terrein, waar niet veel later in de verte ook nog een twee mannetjes te zien waren. Terug in Wasa besloot ik na de lunch naar Pontoon te gaan en te branden, Linsey en Kim gingen mee. Maar goed ook, want het brandde hevig en we zagen de twee olifanten van vanmorgen echt heel, heel, heel dichtbij. Op nog geen 20 meter staken ze achter ons de weg over, zo gigantisch en zo mooi! Terug in Wasa vrij vroeg naar bed want morgen naar Lusaka toe.

Zondag 15 juni,
Om 03.30 gaat de wekker en ik moet mee naar Lusaka om aks chauffeur met een andere auto terug te rijden. Achteraf hoor ik om 03.55 dat er al een andere chauffeur is gevonden, maar toch ga ik mee. Even weg van het 'werk' en even zwemmen, internet en voetbal kijken, dat zijn de plannen voor Lusaka. Daar aangekomen blijkt het internet het niet te doen, maar kan ik wel lekker afkoelen in het water en 's avonds voetbal kijken. Mijn whattsapp kan dus niet updaten en is dus vabaf nu voor onbepaalde tijd onbruikbaar... Die avond komen de nieuwe Franse interns aan, volgens mij valt het mee, maar ze blijven Frans. Argentinië-Bosnië sla ik over want ik ben moe.

Maandag 16 juni,
Uitslapen kan ik niet meer, om half zeven ben ik wakker en sta ik maar op. Samen met een meisje uit Denemarken ontbijt ik en pas om 10.00 ben ik weer even alleen, dan gaan Robin en ik naar de supermarkt toe en doen we inkopen voor de komende weken. In de middag zijn we terug bij her zwembad en daar val ik half in slaap in mijn ligstoel aan het water. Na veel te veel ongezonde maaltijden te hebben gegeten is het tijd voor snitzel met patat om mijn hamburger met kaas en bacon weg te spoelen =p deze avond kijk ik Duitsland-Portugal en ga ik rond negen uur slapen, want morgenvroeg gaan we weer terug naar Kasanka met de auto.

Dinsdag 17 juni,
Vanochtend om half zeven zaten Robin en ik klaar en was het wachten op Pieter, want hij brengt ons terug naar Kasanka. Na wat hoogtepunten van de wedstrijden van gisteren te hebben gezien kwam hij aan. Één probleem, twee plaatsen voorin, dus dan beland ik automatisch in de achterbak. Zo dat was koud zeg de eerste uren, maar na een hele lange rit waarin ik veel muziek heb geluisterd en zo nu en dan bij een tussenstop wat kon eten kwamen in Kasanka aan. Het was een lange dag en niets lekkerder om met een BBQ af te sluiten. Morgen gaan Sandra, Linsey en Evelyn weg en Ernst(manager) aanstaande vrijdag ook. Met een heerlijke volle maag stap ik in bed, Sandra slaapt op een matje op de grond aangezien de bedden in het volunteerhouse allemaal bezet waren.

Woensdag 18 juni,
Voor 04.00 gaat de wekker en brengt Sandra haar spullen weg, om 06.00 schrik ik wakker en ga snel naar buiten. Ze zijn er nog maar staan op het punt van vertrek. Een laatste knuffel, mijn gevoel zegt dat ik daar nu een aantal weken op moet wachten... als de meiden weg zijn dan komt Bastiaan aan en hoor ik dat ik direct mee kan met de Franse interns. Heel snel wat gegeten en spullen gepakt en voor ik het wist was ik met Robin en vier Franse dames op pad. Zij doen onderzoek naar de olifanten, maar ondertussen moet ik proberen teams op te halen en firebreaks te branden. Het plannen van deze dag lukt redelijk goed. Ik zat vooral veel in de auto, als een soort taxichauffeur, maar ik zag veel van het park en kon iedereen een beetje leren kennen. Robin ging met team Blackson branden en ik kwam later om de beide teams op te halen want ze hebben vrije dagen na vandaag. Terug in Wasa met de teams afspraken gemaakt en toen moest ik heel veel data op de laptop verwerken en naar Bastiaan sturen. Tussendoor alleen tijd om te eten en 30 minuten van het NL-elftal gekeken. Het was bijna 00.00 toen ik eindelijk klaar was en in bed kon gaan liggen. Mijn enkele herstellen redelijk, de één irriteert nog wat en de andere is nog dik en die moet ik eigenlijk vaker masseren. Wat er nu bij komt en grotere zorgen baart is mijn rechterduim... Echt een mega-zwelling en geen idee wat het is....

Donderdag 19 juni,
Moe kom ik uit mijn bed, de nacht was kort en niet al te best geslapen. Door alle drukte van de afgelopen dagen ben ik weer moe, beetje gestrest en kreupel aan mijn enkel en duim... Na gisteren ben ik wel opgelucht want ik heb veel data naar Bastiaan kunnen sturen en ik was er tevreden over. Het blijft tenslotte een stage en dan kan het niet alleen bij het branden van het park blijven :p deze ochtend ga ik weer mee met de Franse dames, Robin blijft in Wasa. Bastiaan en Kim zijn voor een paar dagen weg en zijn zo nu en dan bereikbaar. De ochtend is echt weer even genieten, heel even niet al teveel aan mijn hoofd en door het park rijden. We zien puku's, warthogs, duikers, sitatunga's, bavianen en aan het einde van de rit nog een nijlpaard. We hebben heel veel van het park gezien, gepraat over de olifanten en heel veel gelopen op zoek naar sporen maar helaas, geen olifanten. Terug in Wasa ging ik na de lunch met Robin naar de airstrip, daar ging Robin grasbundels tellen en ik ging ze naar anderen kampen brengen. Om 17.00 was ik met Robin in Pontoon en reden we terug naar Wasa. Onderweg nog wat branden aangestoken want die gaan vanzelf uit met de dalende temperatuur. Het was half zes geweest en terwijl we langzaam rijden begeeft de koppeling het..... Auto kapot en ergens midden in het park terwijl het gras naast de auto in de brand staat. We zijn maar op een hoog tempo naar Wasa gelopen waar niemand was om te helpen aangezien het al half zeven was. Na een maaltijd spraken we frank en Inge en we gaan er morgen verder naar kijken, ben benieuwd. Vanaf een uur of acht was de avond eindelijk vrij, tijd om reisverslagen bij te werken en een poging doen om te genieten van een vrije avond! Mijn duim, die staat op doodgaan of er afvallen, wie weet ontploffen. Morgen waarschijnlijk aan de medicatie en als het niet helpt toch naar een 'ziekenhuis'

De hele situatie is dus anders. Drie Nederlanders over samen met vier Fransen. Morgen verhuizen we naar het huis van Ernst, de manager die vertrekt, en ga ik aan de medicatie voor mijn opzwellende vinger. Ik kom eerder naar huis om mijn plek in de selectie veilig te stellen, te werken in het safaripark en uit te rusten voor het nieuwe schooljaar. Het weer hier, nog steeds perfect, koude ochtend gevolgd door 25-30 graden overdag. Met de firebreaks en het earlyburnen gaat het goed, we lopen wat achter maar hoe irritant dat ook is, het schijnt normaal te zijn. Komende weken weer hard aan het werk en hopelijk snel weer helemaal fit om de conditie-, kracht- en balanstrainingen te hervatten!