Geld inzamelen na een geweldig wandelavontuur!

Woensdag 23 juli,
Als ik nu zou schrijven dat ik hier elk moment geniet lieg ik. De afgelopen twee dagen heb ik mijzelf wat rust gegund. Dan ga je nadenken, nadenken, vooruitdenken, terugdenken en nog meer denken. Oftewel je komt erachter wat je mist. Op dit moment kijk ik uit naar alles wat thuis normaal is, korfballen, trainen, wedstrijden beleven, de kantinesfeer, fietsvakantie, rondleidingen in het safaripark geven, kat op schoot, avonden met vrienden samen zijn, oma naar de zang brengen en alles wat mijn leven 'mijn leven' thuis maakt. Ik weet al wat er als één van de eerste dingen thuis ga doen, mijn team opzoeken als ze terugkomen van trainingskamp!
Afgelopen dagen weinig nuttigs gedaan. Kleren uitgebreid gewassen, de planning voor mijn ouders doorgegeven, in mijn eentje nog een firebreak rondom Wasa gebrand en om de tijd te doden film gekeken. Ik moet aan schoolwerk, maar daar zie ik dus tegenop. Morgen met Bastiaan bijpraten, dag erna naar Lusaka met de bus en vanaf dan hopelijk samen genieten van een ruime week vakantie met mijn ouders.

En zo verliepen de volgende dagen. Samen met de Franse meiden ging ik liftend naar Lusaka toe. We werden met z'n zessen + bagage in een vijf persoons auto gepropt. Na een lange lange rit kwamen we aan in Lusaka. De rest van de avond liepen we wat heen en weer, aten samen en daarna ging ik weg van hun slaaplocatie, terug naar Backpackers. De dag erna deed ik boodschappen, regelde vanalles en langzaam ging de dag voorbij. Toen, iets na vieren, zag ik na bijna vier maanden tijd mijn ouders weer. Dat was wel weer eens leuk na zo'n lange tijd. We gingen wat drinken, kregen het minder leuke nieuws dat Chinyangali deels was afgefikt op de dag dat ik net weg was, keken in onze kamer en bestelde op ons gemak het eten. Na lekker te hebben bijgepraat gingen we vroeg slapen, want de volgende ochtend vertrokken we om 04.45 met de taxi naar de opstapplaats voor de bus. Daar moesten we tot zes uur wachten en toen vertrokken we terug naar Kasanka. Op een lekker band na en een lift in de achterbak van een truck met 20 locals gebeurde er weinig. We kwamen aan bij de gate en gingen met Robin direct naar KCC waar we even kort met Bastiaan konden praten. Snel door naar Wasa en toch even werken. Ik haalde Luckson met z'n team op in Bupata, betaalde ze, gaf ze een afscheidscadeau en zei ze gedag. Mijn ouders gingen natuurlijk mee en in het riet hoorde we nog een olifant trompetteren! Daarna met mijn ouders naar Kinda gebracht en daar had Cassandra, Zweeds meisje die onderzoek doet naar de Kinda-bavianen, alles keurig geregeld. Bedden stonden klaar, alles was opgeruimd, ontvangstbrief op tafel enz. We gingen nog even naar de uitkijktoren, waar we al direct onze eerste sitatunga's zagen. Dan in de verte een bosje, een boom, een olifant?! Helaas nog geen olifant te zien.. Via een kort bezoek aan één van de mooie Mushitu-locaties in het park kwamen we terug in Kinda. Cassandra was terug van haar veldwerk en we gingen koken, althans Chefkok Robert regelt het wel en zo geschiede het. Na de lekkere maaltijd spaghetti gingen we slapen, want morgen, dan gaan we mee met Cassandra. Om 02.15 ben ik nog wakker geworden van een geweerschot vlak naast het kamp, weer een stroper die (waarschijnlijk) een puku doodschiet...

Maandag 28 juli,
De wekker ging voor zessen af en we stonden op. Ontbijt bestond uit een portie cornflakes, melk en een kop thee. Om half zeven was iedereen klaar en we volgde Cassandra de bush in, op zoek naar de bavianen. We liepen dwars door het park heen zoals ik het graag zie, keurig in een rij. De twee scouts van Cassandra vooraan, dan zijzelf, dan wij drieën en achter ons onze scout. Het was prachtig warm weer en vanaf acht uur konden de warme laagjes al uit. We liepen door de woodlands en moesten goed om ons heen kijken om een glimp op te kunnen vangen van de bavianen. Na een half uur lopen zag ik ineens iets bewegen, een baviaan, gevolgd door een jakhals en ook nog een duiker. Het was gezellig druk midden in het Miombo-bos. Al snel zagen we de groep bavianen die uit meer dan vijftig individuen bestond, één van de eerste die we zagen was het pasgeboren jong met zijn/haar moeder Madonna. Zo lief en klein, hangend om de buik van haar moeder, die zelf van tak naar tak loopt en springt op zoek naar lekker eten. We kwamen erg dichtbij de bavianen zonder dat die er erg in hadden. Onze aanwezigheid stoorden ze nauwelijks, zo nu en dan kwam er zelfs één nieuwsgierig onze kant op. Het was echt een hele mooie ervaring, die maar liefst twee uur lang duurde. Na deze apekool gingen we samen met onze scout teruglopen naar Wasa, waar we onderweg nog tientallen puku's zagen, mooie uitzichten hadden en lekker door het park konden banjeren. In Wasa kregen we van Moffad twee versgebakken broden en daar konden we heerlijk mee lunchen. Ik bakte voor iedereen een eitje, er waren tomaatjes, jam, verse koffie en dat kon allemaal gecombineerd worden met een prachtig uitzicht op het meer. Zo zaten mij ouders lekker bij te komen van alle drukte, maar ook zeker genietend, aan de picknicktafel aan Wasa Lake =D
We gingen langzaam onze tas al inpakken voor komende dagen, maar vanaf een uur of vier eerst aan de wandel. Bij het halen van de scout uit het kamp zag ik nog een slang in een boomholte verdwijnen en dus helaas geen idee wat voor soort. Het rondje om het meer pakte onverwachts mooier uit dan verwacht, eerst dicht langs het water lopen, toen een tweetal visarenden, vele puku's en verse sporen, en toen was het tijd voor de klapper. Er kwam om de hoek een nijlpaard aangelopen en wij stonden echt op nog geen 50 meter. Al snel verdween hij het riet en daarmee het water in, maar wat geweldig mooi zeg. Niet veel later werd het allemaal nog veel mooier, want we kwamen dichtbij het water en aan de andere kant van ons bevond zich een bos. In dat bos liep een nijlpaard met een jong, waar wij op een veilige afstand van konden genieten. Na het rondje te hebben afgelopen namen we een drankje bij de lodge en ontmoette we Chris en Pieter. Mijn ouders kregen de sleutel van hun luxe chalet en gingen douchen, dat laatste deed ik ook, maar in mijn eigen huisje. Na de douche hadden we een heerlijk avondmaal verzorgd door de lodge, waarna we maar snel ons bed in duiken. Morgen gaan we proberen om rond zeven uur te vertrekken, maar of dat lukt...

Dinsdag 29 juli,
Voor zes uur stond ik op, ging spullen inpakken, verzorgde koffie, ontbijt enz enz. Iets voor half acht (dus bijna zeven uur!) waren we al lopend onderweg naar Pontoon. Daar staan gelukkig al drie volle etenskisten waar we ons de komende dagen van kunnen voorzien van maaltijden, snacks, thee, koffie, melk, gezuiverd water enz. Alle slaapspullen en kleren zaten in onze tassen op onze rug. Met de scout voorop liepen we langs mooie watertjes, verschillende landschappen en we zagen vanalles. Pootafdrukken, uitwerpselen en veel dieren in levende lijven. Van puku's, hamerkoppen tot sitatunga's, maar ook olifanten-, wrattenzwijn-, aardvarken-, jakhals- en servalsporen. Na een kleine tien kilometer kwamen we aan in Pontoon waar we op de mooist denkbare kampeerplaats terecht kwamen, in een dichtbegroeid stuk Mushitu, uitzicht op een waterplas met puku's, tientallen vogelsoorten, tijdens ochtend- en avondschemering sitatunga's, krokodillen op de rivierbedding, knorrende nijlpaarden en een koppel ijsvogels die de hele dag door op vis jaagt. Dan heb ik het nog niet over de rust en stilte die hier heerst, de bushbuck die rondom je kampeerplaats loopt, de olifant die je hoort trompetteren en de hyena die 's avonds te horen was. Het waren een paar heerlijke uurtjes om bij te komen en te genieten van nu 'echte' vakantie. We aten een lekkere lunch en gingen met onze scout op pad. We liepen over een weg langs de rivier en ook daar zagen we weer veel, een wrattenzwijn, een sitatunga, meerdere bushbucks en honderden puku's. De uitzonderlijke momenten waren vooral te vinden op de terugweg toen we letterlijk langs de rivierbedding liepen. We zagen een aantal krokodillen voor ons neus het water in plonzen, maar ook nog nijlpaarden en hoe! Één nijlpaard zwom, al etend, door de rivier en mijn ouders stonden met de scout erbij toch op zeker 3 meter afstand, wauw! Het uitzicht, de dieren zo dichtbij en het gezellig samenzijn is echt vakantiegevoel! Terug in het kamp wordt het al snel donker en we maken macaroni met een lekker sausje, inclusief sardientjes. Na het eten nog een kopje koffie voor de oudste twee van deze groep en dan verdwijnen we allemaal in onze tent. Voordat we dat daadwerkelijk doen schijnen we nog eens rond met de zaklamp en overal om je heen zie je ogen van puku's, bushbucks en sitatunga's.

Woensdag 30 juli,
Gisteravond dan weer geen geweerschot, maar na een snel ontbijt volgde deze al snel. Vanmorgen eerst nog kunnen genieten van de sitatunga's rondom de waterplas waar wij op uit kijken vanaf onze tent maar zodra we gingen lopen.. Nog geen 200 meter bij het kamp vandaan en een knal! Aan de andere kant van de rivier schoot weer een stroper, je wordt er echt moe van want keihard ingrijpen is helaas niet toegestaan... We liepen verder en zagen zelfs deze vroege ochtend een krokodil op de rivierbedding liggen. Verder waren natuurlijk de puku's in grote aantallen te vinden en hielden de nijlpaarden zich al knorrend uit zicht. We liepen naar Bupata toe, waar de wereld er nog steeds geweldig uitziet alleen totaal andere vegetatie. We gingen verder en kwamen nu in een deel van het park waar ik nog nooit in geweest was. Maandenlang heb ik eromheen gelopen, firebreaks omheen gebrand, rondgereden maar ik kwam er vandaag voor het eerst echt in, het batforrest! Tussen november en december zijn hier 10.000.000 fruitbats te vinden en zelfs nu, nu er geen enkele fruitbat is, is het fantastisch mooi. We klommen in een uitkijktoren en hadden een waanzinnig uitzicht. Er vloog ook nog een gier vlak over ons hoofd heen terwijl wij net buiten het batforrest stilstonden. Na een korte pauze en een snelle snack liepen we terug richting Pontoon, maar op het moment dat we de open vlakte van Chinyangali bereiken schrik ik even. Een enorme brand is zichtbaar in de verte, op de locatie van het geweerschot van vanmorgen. De dikke rook gaat honderden meters hoog de lucht in en we kunnen er helaas heel weinig aan doen. We zien de Mululu tree nog, met een omtrek van bijna zes meter, want met ons drieën paste we er precies omheen gevouwen. Terug in Pontoon bleek gelukkig dat de brand niet in een risicozone is, dus dat scheelt. We eten noodles, mijn ouders drinken koffie en dan, tja, ze gaan slapen, haha! Tijd voor mij om mijn reisverslag bij te werken, op te ruimen en de koffie klaar te hebben als ze wakker worden. Dan komt mijn vader zijn tent uit en net als we naar het uitzicht kijken horen we wat kraken... het riet, maar wat was dat dan?! Enkele seconden later verschijnt er één olifant tussen het riet, op zo'n vijftig meter van het kamp, maar aan de andere kant van de rivier. Binnen een paar seconde is hij al verdwenen in het riet en mijn moeder was dus net te laat. Als we in de middag weer een rondje gaan lopen, gaat ook ditmaal de terugweg via de Kasanka rivier. Nog meer geluk dan gisteren misschien wel, meerdere krokodillen bleven lange tijd liggen omdat de wind in de juiste richting was voor ons. Een nijlpaard liggend in het water en op zijn gemak draait hij zich om en verdwijnt met een plons in het water. Zelfs een ongeloofwaardig plaatje kwamen we tegen. Een puku links van de rivier, rechts een krokodil met een koppel sitatunga's vlak naast zijn bek en zelfs daartussen loopt nog een vogel, niet onmogelijk dus maar wel ongeloofwaardig, toch is het waar! De puku's, de uitzichten en de rust, het is zo gewoon geworden. We lopen nagenietend terug naar Pontoon en dan gaat het avondritueel van start. We krijgen een douche, maken koffie en koken eten op het vuurtje, waarna wij weer vroeg gaan slapen.

Donderdag 31 juli,
Ik word wakker met direct uitzicht op een nijlpaard in de verte. Mijn ouders vangen er nog een glimp van op en ik concentreer mij weer op het vuur en daarmee ook ontbijt. Ik maak koffie, bak eitjes en de maaltijd is weer verzorgd. Gisteravond weer de hyena gehoord en de sitatunga's, de puku's, en de wrattenzwijnen op de campsite, het is allemaal ineens gewoon maar toch erg mooi! Vannacht helaas nog wel (alweer) geweersschoten gehoord, tijd om als scouts maar met scherp te schieten wat mij betreft. Na het ontbijt begint de inpaksessie, wat nemen we mee uit de voedselkist en wat laten we hier en gaat terug naar Wasa. Uiteindelijk goed volgepakt vertrekken we richting Bufumu. Onderweg niet veel meer te zien dan het normale, dus lekker genieten en lopen in alle rust. We pauzeren kort in Kabwe, waar we twee andere gasten en Daniël ontmoeten. Een korte babbel en we lopen weer door, via de rivier op naar de grootste boom van zuidelijk Afrika. We zien nog een aantal krokodillen en zelfs een paar schildpadden verdwijnen voor ons neus het water in. Het is erg warm in de zon en we komen ook pas na twaalven in Bufumu aan. Op de kampeerplek komen we even bij, pakken de spullen uit, eten snel wat cornflakes en zetten de tent op. Daarna eten we Insjima met de kampbewakers mee, leuk om mijn ouders dat ook mee te geven, want dat is een avontuur op zich. Na de lunch even bijkomen en aan het einde van de middag lopen we nog een klein rondje. De Bufumutree, die door mijn vader op gps werd gevonden werd aanschouwt. Bijna zeventig meter hoog en zo onwerkelijk tot je het gaat vergelijken met één van ons vlak voor de boom. Daarna door naar het Mateshe gebied, daar waar je een donker dichtbegroeid, oerwoudachtig bos aantreft. Het is schitterend om daar even in te lopen, want de wereld ziet er direct compleet anders uit. Mooi op tijd zijn we terug in het kamp, waar we allemaal een eigen emmer warm water krijgen om ons te wassen. Klinkt primitief, maar het bevalt ons allemaal prima, misschien wel beter dan een gewone douche. Onze chefkok kookt maar weer eens grandioos lekker, spaghetti met geheime toegevoegde ingrediënten. Na de maaltijd gaan we al voor acht uur slapen om morgenochtend al vroeg op pad te gaan.

Vrijdag 1 augustus,
Het klinkt een beetje alsof je in een grote volière staat in een dierentuin. Tientallen vogels maken allemaal hun eigen geluid bij het opkomen van de zon. Dit is hoe je in Bufumu wakker wordt, heerlijk rustig staan wij op, ik pel de eitjes, maak het vuurtje, snijd het brood en maak koffie klaar. Na een lekker ontbijtje gaan we al snel op pad. Alles weer ingepakt en opgezadeld op onze (vooral mijn) rug gaan we langs de firebreak lopen, want daar kan je een Intungulu vinden. Dat is een uit de grond stekende rode vrucht ter grote van een pruim. Na een paar minuten zoeken vind mijn vader de eerste en de scout een tweede, snelle proefsessie en weer door. Op naar een nest van een gier, midden in het bos. De gier op het nest is even mooi te zien maar verdwijnt al snel ineengedoken in zijn nest. We lopen door, via een Lantana plant, naar een andere pluk Mateshe bos. Die Lantana-plant hebben we al uit de grond gehaald en moet verbrand worden, dit is namelijk een zuid-Amerikaanse soort en deze hoort niet in het park thuis. Daar komt nog bij dat het zich verspreid als onkruid en alle andere soorten domineert. Via de andere pluk Mateshe gaan we lopend door naar Luwombwe, waar we rond half twaalf aankomen. Veel luxer dan mijn ouders hadden verwacht, lekkere stoelen, uitkijkplaats, keuken, eigen chalet met lekker bed en douche en nog een gereserveerde bootsafari ook! Eerst is het tijd voor koffie en even lekker onderuitgezakt in een stoel zitten. Niet veel later brengen we onze spullen naar het huisje waar we ook nog eens een prachtig uitzicht aan het meer hebben. We gaan weer terug naar de uitkijkplaats, dan kijken mijn ouders wat om zich heen, ik kom erbij en zie een boom die daar normaal niet staat. De verrekijker erbij en inderdaad, op ruim 500m staat geen boom maar een olifant. Heel ver weg, maar toch nog allemaal een olifant gezien in Kasanka. Dan is het 14.00 en tijd voor onze bootsafari. Het motorbootje is er klaar voor en we gaan op pad, we varen door een mangroveachtige rivier. De rivier staat nu heel laag en nog 5 tot 10 meter breed, maar in het regenseizoen staat het water ruim twee meter hoger en vele malen breder! We zien allerlei soorten ijsvogels, aalscholvers en nog meer onbekende vogelsoorten. Na een half uurtje rustig voort kabbelen zien we een baviaan aan het water, er zijn er meer, maar de groep is opgesplitst. De ene helft aan de ene kant van de rivier, de andere aan de andere kant. Vlak voor ons neus verzamelen ze zich boven de rivier op een tak om om de beurt de sprong te maken. Twintig meter verderop kiezen er een aantal anderen voor om in het water te springen en door te zwemmen naar de overkant, een geweldig moment om te zien zeg. Dan denk je iets bijzonders meegemaakt te hebben, mooie uitzichten te hebben gezien, veel vogels gezien en dan is het geluk wel eens op, nee het allerallerallermooiste van de vakantie kwam eraan. De kwamen om een bocht gevaren met 5km/h en daar leek het water onrustig, maar toen ik om de hoek door de bomen tuurde zag ik ineens een reusachtige olifant het water oversteken. De bestuurder van onze boot schrikt misschien zelfs een beetje en probeert de boot snel te keren omdat de olifant op niet meer dan 30 meter voor ons loopt. We keren te snel en komen stil te staan tegen een boom in het water, met onze kont van de boot in het riet. De olifant is inmiddels overgestoken en heeft ons gehoord, we bevinden ons aan dezelfde kant van de rivier als hij. Want het is een hij, het is namelijk de grootste en bekendste olifant uit ons park met twee enorme slagtanden, waarvan er één scheef staat. Hij trompettert even om te laten weten dat hij er is en komt een kijkje bij ons nemen. Zodra hij op twintig meter maast ons staat langs de waterkant zien we hem echt fantastisch mooi, echt geweldig. We duwen ons af van de kant en de bestuurder is blij dat hij weg kan varen, de olifant draait zich om en loopt uit zicht, wat een geweldig avontuur zeg! In al deze opschudding had ik zelfs nog tijd om een aantal mooie foto's te kunnen maken =D. Met dit avontuur in ons geheugen gegrift varen we terug naar Luwombwe, onderweg nog een aantal krokodillen en varanen die het water in duiken zodra we ze naderen en dan zijn we weer terug. Geweldige bootsafari! Uit de koelkast, jaja een koelkast, tover ik een biertje en wat colaatjes en daar kunnen we lekker van genieten, waarna onze emmer op het dak met warm water wordt gevuld en we een warme douche hebben. Na deze douche koken we op een kampvuurtje ons avondmaal. Als de pannen weer leeggegeten zijn zitten we lekker rondom het vuur en tegen half negen liggen we alweer in bed. Het wandelavontuur loopt op z'n eind, maar morgen eerst lekker uitslapen, misschien nog wandelen en dan een gamedrive terug naar Wasa.

Zaterdag 2 augustus,
Zoals Jeffrey een aantal dagen geleden zei: "nog 20 dagen", zo zijn het nu nog maar 15 dagen. Over twee weken ga ik vanuit Kasanka naar Lusaka en de dag erna naar huis. Maar eerst wordt ik nog wakker in mijn chalet in Luwombwe. Mijn vader staat naast mijn bed en hoort krakende takken buiten, alweer een olifant? Nee het waren de fervet-monkeys die langzaam onze kant op kwamen. We waren alledrie wakker terwijl de apen voor ons raam oversprongen van tak naar tak en van boom naar boom. Het is nog geen eens half zeven en de echte natuur leeft al weer op rondom ons huisje. De vogels zingen hun eigen melodieën, de apen zoeken naar ontbijt, de vissen plonzen in het water en ook wij ontwaken langzaam. Vandaag deden we het rustig aan in de ochtend, we aten cornflakes terwijl we uitzicht hadden op een koppel visarenden. Rond negen uur toch nog besloten om een rondje te gaan laten in de buurt van de rivier, maar dat bleek moeilijk. Eerst liepen we een kilometer of vier weg van het kamp over heuvels, door het bos en langs poeltjes. We probeerden terug langs het water te lopen maar dat bleek onmogelijk, zoveel natte zijrivieren en bossages gaven ons geen kans. Onderweg kwamen we nog tientallen verboden viaserplaatsen tegen, dammen gebouwd met alleen een doorgang waar fuiken in gehangen worden. De stroperij in het park is maar moeizaam te bestrijden met de middelen die we hebben. Aan deze kant van het park is het al zo erg dat je tijdens een hele dag lopen soms geen enkel zoogdier tegen komt. De bevolking uit de omliggende dorpen heeft geen boodschap aan niet mogen betreden, niet mogen jagen, niet mogen vissen enz enz.
Tijdens de lunch spullen ingepakt en toen verscheen de gamedrive-auto die ons via een mooie route terug naar Wasa ging brengen. We begonnen eerst met een klein stukje branden om eens te laten zien hoe dat gaat, een mooi stuk droge lange vegetatie gaf een mooi voorbeeld. Bij Chikufwe bezochten we Blackson nog met z'n team en toen kwamen we aan in Pontoon. Daar was de groep van 14 olifanten weer actief en we konden er twee prachtig zien vanuit de auto, trompetterend en op een drafje verdwenen ze in het bos. Op Chinyangali genoten we van vele puku's, wrattenzwijnen en het uitzicht. Voorbij Pontoon de mooiste verassing van de dag, vier zebra's! Waarvan we er drie heel lang hebben kunnen bekijken en zelfs nog rustig naar ze toe konden lopen, wauw! Er zijn er dus in ieder geval nog minimaal vier van de vijftien die ooit geherintroduceerd waren. Na een groepje parelhoenders kwamen we in Wasa waar we lekker gingen eten in de lodge. Met de ouder van Robin, die ook net gearriveerd waren, praatte we de avond vol en we gingen slapen.

Zondag 3 augustus,
De laatste dag met mijn ouders begint ook heerlijk rustig. We staan op, pakken wat kleren in, staren wat naar het mooie uitzicht en rond half negen gaan we ontbijten in de lodge. Na een heerlijk Engels ontbijt lopen we samen met onze gids Webby een rondje om het meer. Halverwege was het hoogtepunt, een nijlpaard met jong staat langs de rietkraag te grazen en wij staan daar nog geen 30 meter vandaan. Een prachtig gezicht waar pas na vijf minuten een einde aan komt als de nijlpaarden het riet in verdwijnen. De middag zitten we pas voor het eerst in de uitkijktoren, waar we uiteindelijk ook nog een krokodil spotten aan de rand van het meer. Tegen etenstijd vinden we dan ineens een slang vlak achter ons huisje. Toch nog een slang aan mijn ouders kunnen laten zien =D de vader van Robin bakt pannenkoeken waarna we nog tijdens avondschemering met z'n achten naar Pontoon rijden. Inge en (kleine) Robin zijn ook mee en onderweg, geloof het of niet, maar alweer zebra's en weer vier! In Pontoon brengen we de avond door rondom een kampvuur en voor Bastiaan de kans om onze ouders nog te spreken en te zien. Niet al te laat gaan we weer terug naar Wasa, want morgen gaan, Bastiaan, Robin + ouders, mijn ouders en alle gasten weg uit Kasanka. Betekent dat ik bijna helemaal alleen overblijf, in ieder geval de laatste tien dagen niemand in mijn huisje behalve ikzelf.

Maandag 4 augustus,
Rond negen uur is het dan zover, mijn ouders vertrekken samen met Robin haar ouders en Robin zelf ook. We hebben echt een geweldig mooie week gehad en zoveel moois kunnen zien in het park. Mijn ouders laten nog heel veel meegebrachte spullen achter die ik kan weggeven, want hier in Kasanka heeft niemand het ruim, helaas Kasanka Trust zelf ook niet.

Sinds mijn stage hier heb ik veel meegekregen over hoe hier alles in z'n werk gaat. Er zijn hier een aantal keihard werkende mensen die hun hart en ziel in dit park gooien, maar ze kunnen wel wat hulp gebruiken. De NGO (non profit organisatie) Kasanka Trust heeft heel weinig geld te besteden waardoor elke cent drie keer wordt omgedraaid voordat hij wordt uitgegeven. Door een tekort aan geld is het best moeilijk om de stroperij in het park tegen te gaan door voldoende scout teams op de been te brengen, transportkosten te kunnen dekken, vervoermiddelen aanschaffen, enz. Met een kleine bijdrage kan het aantal scouts al snel uitgebreid worden en kunnen zij sneller en makkelijker naar de locaties worden gebracht. Dat is de reden dat ik jullie, als mijn trouwe reisverslag lezers, wil vragen om samen met mij en vele anderen geld in te zamelen. Ik kan dan de komende dagen alles optellen wat is overgemaakt en hier een hele waardevolle cheque cadeau doen aan Kasanka trust. Als jij hier een (kleine) bijdrage aan wil bijleveren dan kan je geld overmaken naar rekeningnummer 142736775 tnv R. Oudejans en ik zorg dat elke cent in dit geweldig mooie park gebruikt gaat worden voor behoud van deze mooie natuur! Alles is welkom, zelf als je beddengoed voor de lodge, gereedschap voor de werkplaats of zaklampen wil afstaan, dan is dat heel erg bruikbaar voor het park en haar mooie natuur. In Nederland zit Kasanka Trust Nederland, zoek voor meer informatie de website op. Het lijkt mij geweldig om voor mijn vertrek een mooi bedrag te kunnen overhandigen =D Het allermooiste wat u kunt doen is in de toekomst het park zelf kunnen bezoeken en ik kan u verzekeren dat dat een onvergetelijk mooi avontuur gaat worden!